Mooie roman

Sien Volders haar vorige roman, Noord, was erg mysterieus en had me vanaf de eerste pagina in zijn greep. De opvolger, Oogst, is evenzeer een erg mooi boek, geschreven in haar zachte vlotte stijl. Bij dit boek duurde het echter een stuk langer voor ik volledig in het verhaal zat.

Wat ik vooral waardeer aan deze roman, is de manier waarop Sien Volders op een zeer geloofwaardige manier het verhaal brengt. Het is pijnlijk realistisch en op sommige momenten leef je enorm mee met de hoofdpersonages. Naast de actuele thema's migratie, uitbuiting en armoede, gaat het vooral ook over familiebanden en vriendschap. De band tussen de twee hoofdpersonages (moeder en zoon) is hartverwarmend neergeschreven.

Ik vind het altijd fijn wanneer ik dankzij een fictief boek, toch heel wat te weten kom rond een actueel thema. Het is duidelijk dat Sien Volder goed haar opzoekingswerk heeft gedaan. Wat ik toch wel indrukwekkend vond, aangezien ik zelf weinig rond dit thema terug kon vinden.

Doorheen het boek stelde ik me enkele keren de vraag: waar gaat dit verhaal naartoe? Wat wil de auteur, naast het aankaarten de gruwelijke uitbuiting van gastarbeiders in Sicilië, met dit verhaal vertellen? Uiteindelijk bleef ik op het einde van het boek op mijn honger zitten. De ontknoping had naar mijn gevoel beter uitgewerkt kunnen worden.

Kortom, een vlot boek om te lezen, interessant thema en goed uitgewerkte personages. De opbouw van het verhaal en ontknoping mocht wat sterker.