Een ontroerend portret van een onzeker meisje

Kambili groeit op in Nigeria in een welgesteld katholiek gezin. Haar vader is de eigenaar van een krant die kritisch bericht over ontwikkelingen in Nigeria. Op het moment dat een staatsgreep plaatsvindt, kiest hij samen met zijn redactie bewust voor een tegengeluid, met alle risico's vandien. In zijn gezin blijkt hij een dictator die zijn vrouw en kinderen mishandelt. Zijn zus bekijkt het met toenemende zorg en probeert Kambili en haar broer zoveel mogelijk uit huis te halen. Bij haar tante komt de dodelijk verlegen Kambili eindelijk tot leven, ze kruipt uit haar schulp en wordt verliefd op een jonge priester. De komst van haar opa die trouw is aan de traditionele goden gooit roet in het eten: ze moet terug naar huis en wordt zwaar mishandeld door haar vader. Haar moeder grijpt dan op onverwachte wijze in. Chimamanda Ngozi Adichie is erin geslaagd een ontroerend portret te schilderen van een jong onzeker meisje. Zij schetst een wereld waarin kolonialisme terugkomt in de starre katholieke kerk waarin Nigeriaanse doopnamen niet mogen laat staan enige vorm van respect voor de traditionele godsdienst. Een wereld bovendien waarin de man die opkomt voor vrijheid van meningsuiting dit bij zijn kinderen niet accepteert. Ik heb Purple Hibiscus in één ruk uitgelezen en stond versteld van de wijze waarop de Nigeriaanse schrijfster de verhaallijnen overtuigend combineerde. Een absolute aanrader, ik wil meer.