Onderhoudende thriller met humor

In het noorden van Italië, in het stadje Bottanuco, wordt een brute moord gepleegd. De ervaren journalist Besana, die bijna met pensioen gaat, wil zijn loopbaan graag eindigen zoals hij die begon. Namelijk met zíjn geschreven stuk over een (serie)moordenaar op de voorpagina van de krant waarvoor hij werkt.

‘De allereerste keer dat ze een stuk van mij op de voorpagina hebben geplaatst, was uitgerekend over een seriemoordenaar. En ik zal mijn loopbaan afsluiten met een seriemoordenaar. De cirkel is rond. Ik vraag me af of ik heimwee naar bloed zal krijgen als ik eenmaal met pensioen ben.’

Hij krijgt daarbij assistentie vanuit een onverwachte hoek, namelijk Ilaria Piatti. Zij is een wat onhandige stuntelige stagiaire, die voor dezelfde krant werkt als Besana, met als bijnaam ‘La Piottola’, de Tuthola.
Zij vermoedt dat ze in Bottanuco wel eens met een seriemoordenaar te maken kunnen hebben. Dit omdat de modus operandi veel overeenkomsten vertoont met die van Vincenzo Verzeni, de eerste seriemoordenaar uit de Italiaanse geschiedenis.

Als er vervolgens nog een aantal moorden plaatsvinden gaan ze intensief samenwerken om zo te proberen de verdachte te vinden. Ze hebben daar allebei hun totaal eigen drijfveer voor. Piatti die haar moeder heel jong verloren is, vermoord door haar vader en voor Besana is het zijn laatste klus die hij goed wil afronden.

Het boek bestaat uit 3 delen met korte hoofdstukken die voorzien zijn van een datum. In het eerste deel is er ook een korte terugblik naar de tijd van Verzeni.
De plot is vrij goed opgebouwd, de personages van Besana en Piatti zijn prima uitgewerkt en de verschillende verhaallijnen vallen mooi samen. Het boek is geschreven in de tegenwoordige tijd, heeft een prettige schrijfstijl en is voorzien van de nodige droge humor. Een originele invalshoek is dat het onderzoek beschreven wordt vanuit de journalistieke kant.
Heimwee naar bloed is een onderhoudende thriller maar de echte spanning ontbreekt helaas in het verhaal. De vele etentjes die (te) uitgebreid beschreven worden en allerlei, in mijn ogen, overbodige beschrijvingen zorgen ervoor dat de vaart uit het verhaal gehaald wordt.

Over Dario Correnti is niet veel meer bekend dan dat er een Italiaans schrijversduo schuilgaat achter deze naam en dat hun eerste boek al ruim voor het verscheen in Italië een grote internationale belangstelling genoot. Gezien ‘de hype’ over dit boek viel het mij persoonlijk toch wat tegen. Vond het verhaal bij momenten te traag, langdradig en de uiteindelijke ontknoping afgeraffeld. Daar was meer uit te halen geweest. Desondanks wel benieuwd of er nog een vervolg gaat komen met dit toch wel bijzondere duo, Besana & Piatti. Die ik zeker ga lezen!