Escape Room

Een escape room… een leuk uitstapje toch? Wat is er nog spannender om met vier vrienden opgesloten te zitten in een kleine, donkere kamer om raadsels op te lossen en vervolgens veilig en wel terug naar buiten te gaan? Er zit veel meer achter deze escape room. Iemand met slechte bedoelingen heeft hen tot daar gelokt! Wat is haar doel? Komen ze er nog wel levend uit?
Dit boek is geschreven door Maren stoffels, een 32-jairge Nederlandse schrijfster. Naast het boek ‘Escape Room’ heeft ze nog 25 andere boeken geschreven en heeft ze daardoor een aantal prijzen gewonnen. Spijtig genoeg heeft dit boek geen prijs gewonnen.
Het verhaal gaat over Alissa, Sky, Mint en Milas die samen aan een escape room willen meedoen. Binnen de 60 minuten moeten ze zien te ontsnappen uit verschillende kamers door middel van het oplossen van raadsels en het zoeken van sleutels. Wat ze niet weten is dat de persoon die hen heeft opgesloten niet van plan was om ze vrij te laten. Ze heeft namelijk iemand in het oog, haar doelwit. Via camera’s kijkt ze hoe alles verloopt in de kamers. Al snel hebben de vrienden door dat er iets niet klopt en dat dit niet zo maar een gewone escape room is. De spelers en de persoon die hen heeft opgesloten communiceren met elkaar door middel van balletjes waar een kort briefje in zit. Wanneer één van hen echt gewond raakt, slaat de paniek toe.
Er zijn verschillende thema’s aanwezig in dit boek: homoseksualiteit, verliefdheid, vriendschap, jezelf kunnen zijn en gepest worden.
Een vaak herhaald element in dit boek is een balletje waar elke keer een kort briefje in zit of een verwijzing naar iets. Dit balletje stuurt personage X naar de spelers om met hun te communiceren of een aanwijzing te geven. Deze aanwijzingen kunnen positief als negatief zijn.
Het boek is geschreven vanuit de ogen van de vier vrienden en het personage X. Elk persoon heeft zijn eigen lettertype om de structuur weer te geven. Omdat er zo vaak wordt gewisseld van personages, leer je hun persoonlijkheid steeds beter kennen. Wanneer iemand aan het woord is, wordt het altijd in de ik-vorm verteld daardoor is het boek ook aangenaam om te lezen. Door het vlotte taalgebruik en het grote lettertype is het boek snel en makkelijk te lezen. Er worden geen moeilijke woorden in gebruikt. Dit boek maakt geen gebruik van hoofdstukken maar is wel verdeeld in vijf grote stukken. Zoals ik al zei heeft ieder persoon zijn eigen fragmenten, deze zijn nooit heel lang. Daardoor zijn er veel witregels en ben je snel door het boek door. Je zou dit boek perfect op één dag kunnen uitlezen.
Ik denk dat Maren Stoffels dit boek geschreven zou kunnen hebben om bepaalde taboes te doorbreken zoals homoseksualiteit en jezelf te zijn. Eén van de vier vrienden geeft na een tijdje toe dat hij homo is en dit heeft hij super lang verzwegen voor zijn vrienden omdat hij bang had om uitgestoten te worden.
Ik raad dit boek aan voor mensen die het lastig vinden om een boek te lezen. Ik geef deze zeker als aanrader omdat het geschreven is in een redelijk groot lettertype en het is heel vlot te lezen. Ik ben zelf een moeilijke lezer en heb het vaak lastig om begrijpend te lezen. Bij dit boek heb ik weinig moeite gehad omdat het in super makkelijke taal is geschreven en in kortere stukken is (veel witregels door ieder zijn fragment). Ik had het ook heel snel uitgelezen en ik kon goed meevolgen.
Wat ik wel jammer vind is dat personage X zich redelijk snel bekend maakt en wie haar helpende hand is. Ik zou het beter hebben gevonden als dit pas ergens achteraan het boek was gebeurt zodat de spanning erin blijft. Het is ook niet altijd even realistisch. Als je een echte escape room speelt dan ben je meestal wel redelijk lang opzoek naar aanwijzingen of het oplossen van raadsels. In dit boek was dat niet het geval. De vier vrienden vonden elke keer heel snel het antwoord of de sleutel zodat ze naar een andere kamer konden gaan.
Ik vond het vaak ook wat onoverzichtelijk omdat elke persoon een ander lettertype heeft. Dit maakt het boek was chaotisch en afleidend omdat ik vaak bezig was met na te denken over van wie dit lettertype was en dan was ik meer bezig met het lettertype dan met het verhaal.
Ik had ook pas laat door wat ‘X’ was. In het begin dacht ik dat het gewoon een citaat of gedichtje was, maar dit bleek ook een personage te zijn.
Het verhaal heeft me dus niet heel erg verrast omdat ik al redelijk snel wist wie personage X is. Wat wel positief is dat het boek heel makkelijk en vlot te lezen is. Het is een perfect boek als tussendoortje.