Een spectaculair spannende thriller

Helen Grace heeft na haar vorige zaak haar schepen heel doeltreffend achter zich verbrand. Ze heeft ontslag genomen bij het korps, wat haar betreft kan het hele politieapparaat van Southampton in de blubber zakken. Ze weet nog niet wat ze met de rest van haar leven aan moet, maar voor nu geniet ze met volle teugen van haar ontluikende relatie met de aantrekkelijke Christopher. Ze hebben voor die nacht een leuk hotelletje geboekt en terwijl Christopher na een vrijpartij onder de douche staat, hoort Helen hoe een vrouw voor op straat wordt mishandeld. En Helen zou Helen niet zijn als ze zich daar niet tussen zou werpen.

---Kwaad bloed---
Helen duikt tussen de vrouw en haar twee mishandelaars in, maar weet niet te voorkomen dat ze een flink pak slaag krijgt en uiteindelijk moet toezien hoe de twee mannen de vrouw in een wit busje sleuren en wegrijden. Ze laat het er niet bij zitten en besluit om de volgende dag bij het politiebureau langs te gaan om melding te doen van wat ze heeft gezien.

Bij het bureau wordt ze alleen niet bepaald met open armen ontvangen. Sterker nog, ze komt niet eens voorbij de receptie. Helen heeft bij haar laatste zaak en het daarop volgende vertrek veel kwaad bloed bij haar voormalige collega´s gezet, er is niemand die naar haar wil luisteren. Zelfs Charlie, die inmiddels Helens oude functie gekregen, heeft hele andere zaken aan haar hoofd.

Helen staat er dus alleen voor, maar dat is niet voor het eerst. Onverschrokken en doeltreffend gaat ze op zoek naar die mishandelde vrouw, ook al valt dat absoluut niet mee nu ze geen politiepenning meer heeft en mensen niet kan dwingen om met haar te praten.

---Een bende van mensensmokkelaars---
Terwijl Helen haar best doet om een vrouw met traditionele Deq tatoeages op haar gezicht te vinden, doet Charlie pogingen om een georganiseerde bende van mensensmokkelaars op te rollen. Ze heeft al een paar keer misgegrepen, maar nu heeft ze eindelijk een goede tip gekregen die haar rechtstreeks naar de haven van Southampton heeft gevoerd.

“Charlie had hoog ingezet op deze operatie, ze had Holmes om extra mensen en middelen gevraagd en haar grote resultaten in het vooruitzicht gesteld, zozeer was ze erop gebrand om haar macht als het nieuwe hoofd van de afdeling Zware Misdrijven te vestigen door haar eerste belangrijke aanhouding te verrichten. Maar nu de minuten voorbij tikten zonder enig teken van hun prooi, begon Charlie het ziekmakende gevoel te krijgen dat het allemaal voor niets was geweest, dat ze opnieuw beschaamd en met lege handen achter zou blijven.“

---Een spectaculair spannende thriller---
Als ik even heel eerlijk mag zijn: het vorige boek uit de Helen Grace-serie vond ik niet geweldig. Het verhaal was op zich best goed, maar het was vooral meer van hetzelfde. Het was vooral het einde dat opzien baarde. Ik begon te vermoeden dat de koek ver op was, en dat is natuurlijk ook niet zo vreemd als er al twaalf delen over hetzelfde personage en haar opzienbarende moordzaken zijn verschenen. Als er dan ook nog wegvalt dat Helen niet meer bij de politie werkt, wat blijft er dan nog over?

Nou, naar het schijnt heel veel. Arlidge heeft met Door het vuur een spectaculair spannende thriller geschreven die met name in de laatste honderd bladzijdes zijn weerga niet kent. Hij heeft het gebruikelijke stramien met veel lef doorbroken en komt vervolgens met hele nieuwe invalshoeken die ik zelf nooit had kunnen bedenken.

Met dit nieuwe boek bewijst Arlidge dat de koek rondom Helen Grace alles behalve op is en dat zelfs Emilia Garanita op haar eigen onnavolgbare wijze de boel nog steeds overhoop kan trekken. Ik sta nu al te trappelen van ongeduld om te lezen hoe deze nieuwe Helen Grace zich verder gaat ontwikkelen!

Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/