The things we leave unfinished

‘The things we leave unfinished’ blijft een prachtig verhaal dat je keer op keer wil lezen!

Georgia is na een nare scheiding haar huis, vrienden en trots kwijt. Ze moet helemaal opnieuw beginnen en keert terug naar Colorado om zich terug te trekken op het landgoed van haar overleden overgrootmoeder. Ze hoopt rust te vinden, maar in plaats daarvan ontmoet ze bestsellerauteur Noah. Hij is gevraagd om de onvoltooide roman van haar overgrootmoeder, Scarlett, af te ronden. Georgia vindt hem maar een arrogante kwal, maar met veel tegenzin gaat ze toch met hem aan het werk. Als Noah en Georgia een doos met brieven vinden, wordt al snel duidelijk waarom Scarlett haar boek nooit heeft afgerond.

Net als de eerste keer dat ik het boek las, had ik ook nu wat moeite om in het verhaal te komen. Door de regelmatige tijdswisselingen krijg je veel informatie in een keer. Je moet dan ook goed opletten tijdens het lezen, waardoor je in het begin niet heel ontspannen in het verhaal zit.

Gelukkig weet Rebecca Yarros de personages altijd geweldig neer te zetten, zo ook nu! Je krijgt langzaam meer begrip voor Noah en Georgia en leert ze steeds beter kennen. Het is vooral leuk om de aantrekkingskracht te zien groeien. Rebecca Yarros laat dit natuurlijk verlopen en overhaast niets. Door juist de tijd te nemen treden emoties naar de voorgrond. Dit maakt het verhaal dan ook meteen heel kwetsbaar.

Ook de overgangen van verleden naar heden verlopen gaandeweg het boek steeds soepeler. Het loopt allemaal vloeiender in elkaar over. Daarbij weet de auteur je richting het einde ook nog eens te verassen. Je ziet het absoluut niet aankomen, maar het geeft het verhaal een nog diepere betekenis.

Natuurlijk moet je ook bij dit boek de zakdoekjes weer bij de hand houden. Rebecca Yarros weet de emoties zo goed te verwoorden dat ze indruk op je maken.

Ook al las ik het boek nu voor de tweede keer, toch wist het boek mij meteen weer te raken.

‘The things we leave unfinished’ krijgt van mij ****!