Semper diminuendo

Waar is de tijd dat ik vrijwel klakkeloos alles wat Indridason schreef prachtig vond. Nu, wat mij betreft is de klad erin gekomen toen hij de zogenaamde Konrad-cyclus is gaan schrijven. Hij blijft maar cirkelen om de oude moorden van de niet zo fraaie vader van Konrad en krijgt daarbij de hulp van het medium Eygo en de onwillige en nurkse Marta. Van zodra de naam van Eygo opduikt, ook weer in dit boek, heb ik zin om te stoppen met lezen. Het introduceren van het paranormale in deze misdadenreeks, is wat mij betreft eerder een zwaktebod dan een meerwaarde in het boek. Bovendien, hoe lang kan Indridason nog doorgaan over de moord op zijn vader en andere moorden (zoals op het meisje Nanna) die in andere boeken al uitvoerig aan bod gekomen zijn. En die uitlopers leidden tot alweer nieuwe misdaden en moorden op Ijslanders, ingeweken Noren, etc. Met betrokkenheid van de Russen die op IJsland de Amerikanen komen bespioneren! Veel gekker moet het voor mij niet worden. Dus nee, ik vond dit boek geen giller, to say the least. In die mate dat ik het volgende Konrad boek (waarvoor inderdaad de aanzet al gegeven werd) aan mij voorbij zal laten gaan.