Ik had het zo uit en ik wilde meer.

Het boek de Stem had ik al een maand maar ik had geen tijd. Nu in een paar avonden uitgelezen.

Het verhaal begint heel klein, maar steeds wordt het iets groter. Alsof je onder een vergrootglas naar het persoon kijkt. De epiloog is zo spannend, dat je weet dat het op een moment gaat komen. De spanning en de bedoeling. 
Wat ik heel goed vind, is de verandering van Maarten en Lisa. Het is mooi beschreven. Zoals je ook zelf leert van vervelende dingen. Het zit knap in elkaar. De handelingen van de ene persoon, gaat over in de beleving van de ander. Dus zie je het verhaal vanuit alle kanten. Het is geen doorsnee verhaal, want het is eigenlijk het leven zoals het is, maar stiekem gebeurt er veel meer. Ik vind het ook herkenbaar. Dat anderen iets heel anders zien dan jij. Het boek is ook spannend. Er is de hele tijd een gevoel dat iets gaat gebeuren. Dat gebeurt ook. Op de helft en het eind. De hele tijd bedacht ik wie de dader was, en ik wist het niet. Pas aan het eind. De schrijver maakt hele mooie zinnen zoals, ik kijk hoe de tram als een verlichte slang in bochten kronkelt en als een lichtpunt in de donkere stad verdwijnt.
Wat ik jammer vond is dat het verhaal niet zo lang is. Het boek had wel langer gemogen. Maarten en de Stem mogen meer. Het is echt grappig. Ook de dader wil ik kennen. Waarom is hij zo? De vragen die ik nog heb, wil ik heel graag stellen. Als er een vervolg komt wil ik dat Maarten stoer wordt, en hij iets met Lisa krijgt. Of met iemand. En dat personen terugkomen. Ik vond het een heel knap, en heel leuk boek.