Stikjaloers

Ik ben niet het type om jaloers te zijn op andermans succes. Wanneer een collega een mooi boek schrijft, wil ik het als eerste lezen. Als een collega een prijs wint, sta ik het hardst te juichen. Maar fuck, wat had ik “Films die nergens draaien” graag zelf bedacht zeg. Wat een waanzinnig idee. Wat een mooi boek. En ik heb niet meer zo hard zitten huilen sinds The Fault in our stars. Instant klassieker, dit. Dus voor deze ene keer Yorick: ik ben stikjaloers. Gefeliciteerd. Vijf sterren. (En het is ook nog eens supergrappig!) En nu is het ironisch genoeg alleen nog maar wachten op de film.