Een avontuurlijk, maar open einde voor de Delirium trilogie

Na opnieuw te hebben genoten van Delirium en Pandemonium was het nu de beurt aan Requiem om herlezen te worden. Hoewel vooral het verhaal van hoofdpersonage Hana me wist te raken, zat ik van begin tot eind op het puntje van mijn stoel tijdens dit avontuurlijke verhaal. Helaas kwam deze bijzonder trilogie wel heel abrupt tot een eind..

In Requiem is Lena eindelijk volwaardig lid van de rebellie, maar The Wilds zijn niet langer veilig en er moet gevochten worden tegen de soldaten die de Invalids hun vrijheid willen afnemen. Hana daarentegen staat op het punt om te trouwen met burgemeester Fred Hargrove. Maar heeft The Cure wel 100% gewerkt? Want waarom kan ze Lena maar niet vergeten? En hoe kan het dat ze nog altijd nachtmerries heeft?

Ik vind het erg leuk dat we in Requiem te maken krijgen met een wisselend hoofdpersonage. Het ene hoofdstuk is geschreven vanuit Lena en het andere vanuit Hana. Stiekem keek ik iedere keer enorm uit naar de hoofdstukken van Hana. Niet alleen is zij vanaf het eerste boek één van mijn favoriete personages, daarnaast vind ik het heel interessant om te lezen over de samenleving en de manier waarop de regering haar inwoners weet te onderdrukken. De wereld binnen de muren interesseert mij persoonlijk gewoon net iets meer dan The Wilds.

Ik vind het bovendien erg leuk dat ieder deel in deze trilogie iets speciaals doet op narratief gebied. In Delirium begon ieder hoofdstuk met een korte quote uit officiële documenten, in Pandemonium worden twee verhaallijnen - uit het heden en uit het verleden - met elkaar afgewisseld en nu worden dus de POVS van de voormalig beste vriendinnen afgewisseld. Stiekem miste ik nog altijd de toffe quotes zoals in deel één, maar ook deze wisseling van gezichtspunten wist mijn goedkeuring weg te dragen ;)

Requiem is een spannend verhaal waarbij je als lezer volop in de actie zit. Eigenlijk gebeurt er altijd wat en zit je voortdurend op het puntje van je stoel. Het grote nadeel vind ik echter het einde.. Helaas bleven veel van mijn vragen onbeantwoord en werden niet alle losse lijntjes uitgewerkt. En dat terwijl ik juist heel graag wil weten hoe het verder gaat met de wereld die Lauren Oliver creëerde. Blijft men leven volgens de regels van The Book of Shhh en blijft the Cure bestaan? Of komt er een nieuwe orde en een nieuwe regering aan de macht? En hoe zit het met de relatie tussen Hana en Lena?

Daarnaast heb ik me een Requiem behoorlijk geërgerd aan de love triangle. Maar, wat ik persoonlijk het vervelendste vind, is dat er aan het einde geen uitsluitsel wordt geven. Enerzijds heeft iedere lezer dus de vrijheid zijn eigen einde te bedenken, maar anderzijds zou ik toch graag weten met welke jongen Lena zou eindigen volgens Lauren Oliver.



Op het gebied van personages vond ik het trouwens heel tof dat we Grace terugzagen. Ook zij was, net als Hana, al in het eerste boek één van mijn favorieten. Stiekem zou ik nog veel meer willen lezen over de dingen die Grace heeft meegemaakt - dat zou pas een interessante novella zijn!

Al met al vond ik Requiem een spannend boek vol actie, maar naar mijn eerlijke mening ging er iets te veel aandacht naar het romantische gebeuren (al kan je dat natuurlijk verwachten in een boek over de liefde..) Daarnaast vond ik het einde iets té open; ik had graag meer gelezen over de zogenoemde aftermath. Toch kan ik niet minder dan vier sterren geven aan Requiem, omdat ik van begin tot eind heb genoten. De sfeer van deze boekenreeks weet me keer op keer te pakken te nemen!

Deze review verscheen ook op Oog op de Toekomst.