Klimaatramp bemoeilijkt zoektocht naar verloren dochter

Na de vloed is een post-apocalyptisch verhaal dat zich grotendeels op het water afspeelt. Sinds een grote klimaatramp is er namelijk bijna geen vasteland meer. Myra en haar dochter Pearl leven samen aan boord van een klein bootje. Maar wanneer Myra aanwijzingen krijgt over de verblijfplaats van haar andere dochter - jaren geleden ontvoerd door haar man - zet ze met gevaar voor eigen leven alles op alles om haar te vinden.

Wereld onder water

De wereld is niet meer zoals die ooit was. Sinds de grote klimaatramp is er geen vasteland meer. De enige plekken boven water zijn de vroegere bergen en heuvels, en naar die 'eilanden' zijn de mensen gevlucht. Zes jaar geleden keek de hoogzwangere Myra hulpeloos toe terwijl haar man haar oudste dochter Row kidnapte en per boot over een donkere vloed wegvoerde. Ze maakte geen enkele kans om ze in te halen. Samen met haar grootvader bleef ze achter. Na de geboorte van haar tweede dochter, Pearl, besluiten Myra en grootvader om samen met de baby op een boot te gaan wonen.

"Een paar dagen eerder was Nebraska ondergelopen. Het water was in een grote golf over de prairie komen aanrollen en had de staat weer veranderd in de binnenzee die hij ooit was geweest. De wereld was een archipel van bergen en grote watervlaktes geworden."

Wanneer het verhaal van start gaat is Pearl zes jaar. Grootvader is inmiddels overleden. Moeder en dochter wonen samen op een boot. Maar dan krijgt Myra onverwacht een aanwijzing over de verblijfplaats van haar oudste dochter. Ze wil er naartoe. Het toeval wil dat ze samen met Pearl de kans krijgt om zich bij de bemanning van een grote boot te voegen. Ze mag als bemanningslid meevaren op het schip de Sedna. Dit is voor haar de uitgelezen kans om op zoek te gaan naar Row. Ze moet alleen nog even de kapitein van de Sedna ervan overtuigen om richting The Valley te varen, waar Row vermoedelijk met haar vader verblijft. Dat The Valley een gevaarlijke plek is en niet bekend staat om zijn vredelievende bevolking meldt ze er niet bij. Kan ze hen van koers laten veranderen om Row te vinden? En kan ze leven met het geweten dat ze niet alleen haar eigen leven in gevaar brengt, maar ook dat van de anderen op de boot én dat van haar jongste dochter?

De setting van een wereld onder water doet denken aan boeken als Het einde is ons begin (The End We Start From) en Waterjager.

Interessante setting, maar iets te veel herhaling

De setting van Na de vloed, na de Grote Overstroming, vond ik erg interessant. De onder water gelopen wereld sprak tot de verbeelding. Maar het verhaal duurde me eerlijk gezegd te lang. De piraten, de handelsposten, de stormen, het vissen - alles herhaalde zich steeds. Met een honderdtal pagina’s minder was het boek waarschijnlijk spannender geweest. Ook het einde vond ik enigszins zwak. Ik verwachte een grote climax, maar die leek nooit te komen.

Hoewel ik meeleefde met Myra en de zoektocht naar haar dochter, vond ik haar soms ook behoorlijk onuitstaanbaar. Het lijkt alsof ze het leven van Row belangrijker vindt dan het leven van Pearl, alles moet wijken om haar oudste dochter te redden. Bovendien is ze voortdurend mensen aan het manipuleren om haar zin te krijgen. Dat vind ik toch ook niet zo netjes. Maar wie weet is dit wel tekenend voor het einde der tijden, dat het ieder voor zich is. Ik kan me ergens ook wel voorstellen dat Myra na alles wat ze heeft meegemaakt zo hard en meedogenloos is geworden. Ze laat niemand dichtbij komen en heeft altijd haar eigen agenda.

Na de vloed kent een prettige schrijfstijl. De personages springen van de pagina's en voelen levensecht. Zeker de dialogen lijken uit het leven gekregen. Maar wie kan je vertrouwen aan het einde der tijden? En hoe sterk is de kracht van de natuur? En wat zijn de gevolgen van de keuzes die wij maken? Op deze en andere vragen zoekt Kassandra Montag een antwoord in haar post-apocalyptische debuutroman.

Na de vloed is een roman vol actie op het water. Deze setting spreekt absoluut tot de verbeelding. Myra komt oog in oog te staan met piraten en moet meer dan eens een storm doorstaan. Persoonlijk denk ik echter dat het boek sterker was geweest als het een honderdtal pagina's minder telde, nu vond ik de herhaling soms wat te veel van het goede. Desalniettemin schetst Montag een beangstigende toekomstvisie die de lezer aan het denken zet.

Deze recensie verscheen ook op Boekvinder.be.