Een gruwelijk spannende mix van fantasy, horror en science fiction

Al een tijdje stond The Call van Peadar O'Guilin op mijn lijstje om te lezen, dus toen ik hem in de Science Fiction Boekhandel in Malmö (Zweden) bij de uitverkoop zag staan, besloot ik hem direct aan te schaffen. Diezelfde avond begon ik te lezen en ik heb het complete boek de volgende ochtend in mijn Zweedse bedje uitgelezen. Wat een spannend verhaal!

The Call gaat over Nessa, een Ierse tiener, die - net als alle andere tieners in het land - ieder moment opgeroepen kan worden naar het land van de Sidhe (The Grey Land). Drie minuten lang wordt je weggerukt uit de 'echte' wereld en moet je zien te overleven in de wereld van de Sidhe. Waar die drie minuten overigens een volledige dag duren, terwijl de Sidhe er alles aan doen om je op te jagen, te achtervolgen en te vermoorden, want deze gruwelijke wezens kennen geen genade. Slechts 1 op de 10 jongeren overleeft deze jacht, ondanks het feit dat ze allemaal lessen volgen aan een speciaal overlevingscollege. Nessa is vastberaden haar Call te overleven, maar ze heeft een extra handicap: met haar kreupele benen zal het niet gemakkelijk zijn om de Sidhe te ontlopen.

The Call is een boek zoals ik nog nooit eerder gelezen heb. Het verhaal mixt science fiction met fantasy en horror, waardoor ik van begin af aan op het puntje van mijn stoel zat. Peadar O’Guilin is niet kinderachtig: de gruwelen worden tot in de details beschreven en de personages vallen bij bosjes dood. Geen boek voor mensen met een zwakke maag, maar verslavend voor ieder ander.

Wat The Call wat mij betreft zo verslavend maakt is de onderliggende spanning: niemand van de tieners weet wanneer hun Call komt en ze proberen zich allemaal voor te bereiden op het onvermijdelijke. Het perspectief wisselt tussen de verschillende jongeren die hun Call hebben gekregen, waardoor je keer op keer meemaakt waar de Sidhe toe in staat zijn. De korte hoofdstukken nemen je mee op sleeptouw tijdens hun strijd. Helaas zijn niet alle personages tot in de diepte uitgewerkt en is het vooral de actie en de gruwel die primeert. Persoonlijk heb ik me hier niet echt aan gestoord, maar ik kan me voorstellen dat andere lezers liever meer diepgang in personages hadden gezien. Als je goed oplet krijg je soms echter wel hints naar het verloop van het verhaal of de nabije toekomst, wat ik heel tof vond aan de schrijfstijl.

Qua personages was ik van begin af aan fan van Nessa, vanwege haar vastberadenheid en haar adequate manier om haar gevoelens aan de kant te schuiven. Overleven is alles wat telt. Ook Megan, Anto, Squeaky Emma en Aoife vond ik erg tof! Peadar O’Guilin krijgt bonuspunten van mij voor de manier waarop hij diversiteit in het verhaal heeft verwerkt: er is een lesbisch stelletje en dat is gewoon zo. Heel fijn hoe normaal hij dit een plekje geeft in het verhaal. Daar kunnen veel schrijvers wat van leren (en mensen in het echte leven ook trouwens!).

Hoewel The Call niet perfect was - stiekem vond ik het einde toch wat voorspelbaar - kan ik niet anders dan dit boek vijf sterren geven. Ik kon absoluut niet stoppen met lezen, genoot van de gruwelen (dat klinkt fout haha) en de bijzondere setting. Ook de diverse personages en hun hilarische karakters wisten punten te scoren. Ik ga zeker weten het vervolg aanschaffen, want ik ben heel benieuwd hoe de strijd tegen de Sidhe verder gaat. Bedankt voor deze ervaring om van te genieten en te gruwelen, Peadar O'Guilin!