Daar waar de kreeften zingen is een feelgood-story, met serieuze onderwerpen, waar menigeen van zal genieten.

Ook ik waagde een kans op de site van Hebban. Een verrassing volgde later in mijn mailbox, die begon met "gefeliciteerd", terwijl ik nog lang niet jarig ben.

Plek van bestemming is: Barkley Cove. In een tijd dat mensen nog werden gescheiden door hun huidskleur en/of hun afkomst. De mensen die het niet breed hadden of met mogelijk helemaal niets leefden in het moeras. Plots neemt de auteur je mee terug in de tijd, van de jaren 50. Toen ze grutten aten en krabbetjes. Het is bijna niet voor te stellen dat ze moesten leven in die tijd. En ook hoe de politie te werk ging; was je beeld door enige verdenking dan was je al veroordeeld voordat het proces kon beginnen.

Het verhaal begint bij de vondst van Chase Andrews, hij wordt dood aangetroffen. Wat is er gebeurt? Dat wordt de rode draad van het hele verhaal. Twee verhaallijnen wisselen zich af. De armoedige tijd van de jonge levensjaren van Kya in het moeras en daarnaast Chase die gevonden wordt in het drasland.

In 1952 waren sommige gebieden al eeuwenlang in handen van niet-geregistreerde personen. Velen waren na de oorlog neergestreken in het moeras. Zij zorgden zelf voor voedsel, whisky en hadden eigen wetten. Het was een arm bestaan en zo ook het leefgebied van de jonge Kya.

Gelukkig maakt Kya een mooie ontwikkeling door. Eigenlijk meerdere. Ze maakt kennis met Tate en daarna met Chase. Tate leert haar mooie dingen te ontdekken in boeken en nog veel meer. Door hem kruipt ze een beetje uit haar schulp. En dat voelt fijn. Chase heeft helaas het andere effect op haar, zo blijkt later.

Daar waar de kreeften zingen is een feelgood-story, met serieuze onderwerpen, waar menigeen van zal genieten. Met een triest begin maar een heel mooi einde.