De banaliteit van het kwaad

In 'Eichmann in Jeruzalem' analyseert Hannah Arendt het proces tegen Eichmann in 1961, met als conclusie dat 'het kwaad' in dit geval niet bedreven wordt door een sadistisch monster, maar dat de dader in dit geval een hele gewone, middelmatige figuur betreft. De banaliteit van het kwaad, noemt ze dit. Naast deze filosofische beschouwing over goed en kwaad en hoe een mens kan komen tot onmenselijke daden, analyseert Arendt ook de rechtmatigheid van het proces zelf: Welke juridische mogelijkheden zijn er in zo'n geval? Wie is bevoegd om recht te spreken als het gaat om misdaden tegen de mensheid? En wat houdt dit laatste eigenlijk in? Het boek levert heel veel vragen op, zeker ook in de huidige politieke constellatie. Food for thought!