Pleidooi voor een eenvoudig leven

In 'Walden' beschrijft Henry David Thoreau zijn tweejarig verblijf in een zelfgebouwde hut bij het meer Walden Pond. In die tijd observeert hij de natuur in de verschillende jaargetijden en filosofeert over het wezen van het menszijn. Thoreau constateert dat veel mensen hun leven lang werken (zwoegen) om bezit te verwerven dat ze helemaal niet nodig hebben. Zijn conclusie: als je je levensbehoeften terugbrengt tot het strikt noodzakelijke, hoef je nauwelijks te werken en heb je alle tijd om te genieten van de natuur, na te denken en jezelf als mens te ontwikkelen. Hij beschouwt zijn verblijf in Walden als geslaagd 'experiment' om dit aan te tonen. En dat maakt het boek (uit 1854) weer bijzonder actueel: in deze tijd van klimaatcrisis zijn aandacht voor de relatie met de natuur en 'ontspullen' belangrijke items. Voor mij als 21e eeuwse lezer is het boek zelf wel erg traag: door de ellenlange beschrijvingen van wat Thoreau allemaal ziet in de natuur, zijn overpeinzingen daarover en de vele herhalingen glipte mijn aandacht geregeld weg. Maar dat doet niets af aan het belang van de inhoud.