Gemiste kans

Mijn zoontje van drie is dol op dit boek, vooral vanwege de bijzondere illustraties denk ik. Zelf vind ik de illustraties ook verfrissend, maar het verhaal een beetje een anti-climax. Een paar keer tijdens het lezen (de eerste keer) dacht ik: 'oh dit gaat een mooie kant op, hier komt een mooie boodschap uit die ik belangrijk vind', maar vervolgens blijft het een los eindje, en komt de boodschap er precies niet in en gaat het verhaal een hele andere kant op. Of ik begrijp het niet helemaal, maar wat mij betreft zitten er dingen in die goud zouden kunnen zijn. Daarbij gaat de pinguin weg, zonder iets tegen iemand te zeggen, zelfs zn ouders niet. Terwijl dat ook geen thema/les is voor de pinguin. Het gebeurt gewoon. En misschien is dat overdreven van mij, maar ik verander de tekst elke keer in 'vraagt hij aan zijn pappa en mamma en die vonden het goed'. Want ik wil niet dat mijn kind denkt dat het normaal is om zomaar weg te lopen - juist op deze leeftijd waarin hij die basis dingen gewoon nog niet doorheeft.