Lezersrecensie
Zeeroman met krachtige maatschappelijke thema’s
Denk je aan Emilia Hart, dan denk je aan verhalen over gerechtigheid voor vrouwen, historische gebeurtenissen en de magie van de natuur. Met haar debuut De Weyward-vrouwen bestormde de Brits-Australische schrijfster in 2023 de bestsellerlijsten over de hele wereld. Met haar tweede roman, De sirenen, toont ze aan dat ze over de thema’s uit haar succesvolle eerste roman nog niet is uitgeschreven. De vertaling is van Els van Enckevort.
In De sirenen wisselen verhaallijnen uit het heden en het verleden elkaar af. In 2019 volgen we de Australische studente Lucy. Na een pijnlijke relatiebreuk zoekt ze haar toevlucht bij haar zus Jess, die in het rustige kustplaatsje Comber Bay woont. Daar aangekomen kan ze Jess echter nergens vinden. Wel ontdekt ze dat Comber Bay in de afgelopen decennia het decor heeft gevormd voor enkele onopgeloste verdwijningszaken. Wat hebben die te maken met het scheepswrak, dat al tweehonderd jaar voor de kust ligt? Misschien biedt Jess’ dagboek Lucy de antwoorden die ze zoekt.
Twee eeuwen eerder worden de Ierse zussen Mary en Eliza ingescheept op de lange reis naar Australië. Als verbannen criminelen wacht hen daar de female factory, een lot dat zoveel veroordeelde vrouwen rond 1800 trof. Mary, Eliza en hun medepassagiers kunnen weinig anders doen dan angstig hun lot afwachten in een donker, kletsnat ruim, waar het zout zich in hun huid vreet en ze overgeleverd zijn aan de genade van de bemanning. In deze benauwende setting merken de zussen dat hun lichaam verandert, en dat ontsnapping misschien toch mogelijk blijkt.
Met een interessante historische setting, vier interessante vrouwelijke personages, een vleugje magisch realisme en thema’s die door de jaren heen actueel blijven, heeft Hart stevige bouwblokken in handen om een krachtig verhaal neer te zetten. De uitwerking is echter wat minder sterk dan de basiselementen. Hart begint met een boeiend verdwijningsmysterie, om dat halverwege het boek aan de kant te schuiven en verder te gaan met de familiegeheimen van Lucy en Jess. Aan het einde van het boek blijven er nog verschillende losse eindjes liggen, die in eerdere hoofdstukken juist zo belangrijk leken.
Het verband tussen de hoofdstukken uit Mary’s en Eliza’s tijd en die van Lucy en Jess is er wel, maar de twee verhaallijnen grijpen niet heel sterk op elkaar in. Ook de binding met het magisch-realistische element is wat slapjes. De magische verschijnselen lijken maar weinig te zeggen over de al te realistische onderwerpen die Hart aankaart, vooral in de hoofdstukken die in het heden spelen. De oplossing voor Comber Bay is zo specifiek voor die plaats, dat vrouwen in de rest van de verhaalwereld daar nog niet verder mee geholpen zijn.
Waar Hart echter wel weer ijzersterk in is, is in de realistische kant van het verhaal. Zowel Lucy als Mary en Eliza krijgen te maken met een rechtssysteem dat vrouwen op achterstand zet. De frustraties waar ze tegenaanlopen, zullen veel vrouwen maar al te bekend voorkomen. De sirenen maakt prachtig zichtbaar hoe het is voor slachtoffers om niet geloofd te worden, hoe de bestaande machtsstructuren de kant van mannen kiezen en hoe mannen daardoor hun eigen gedrag tegenover vrouwen kunnen bagatelliseren.
Wanneer je de gaten in het plot voor lief neemt, heb je met De sirenen een mooie roman met aansprekende hoofdpersonages te pakken. In toegankelijke, beeldende taal neemt Hart je mee naar een kustplaatsje vol raadsels en laat ze je kennismaken met vrouwen voor wie familie alles betekent. Ze laat je meevoelen met de ontheemde vrouwen die tweehonderd jaar geleden naar Australië kwamen en met vrouwen die anno nu wel wat meer gerechtigheid in hun leven verdienen.
In De sirenen wisselen verhaallijnen uit het heden en het verleden elkaar af. In 2019 volgen we de Australische studente Lucy. Na een pijnlijke relatiebreuk zoekt ze haar toevlucht bij haar zus Jess, die in het rustige kustplaatsje Comber Bay woont. Daar aangekomen kan ze Jess echter nergens vinden. Wel ontdekt ze dat Comber Bay in de afgelopen decennia het decor heeft gevormd voor enkele onopgeloste verdwijningszaken. Wat hebben die te maken met het scheepswrak, dat al tweehonderd jaar voor de kust ligt? Misschien biedt Jess’ dagboek Lucy de antwoorden die ze zoekt.
Twee eeuwen eerder worden de Ierse zussen Mary en Eliza ingescheept op de lange reis naar Australië. Als verbannen criminelen wacht hen daar de female factory, een lot dat zoveel veroordeelde vrouwen rond 1800 trof. Mary, Eliza en hun medepassagiers kunnen weinig anders doen dan angstig hun lot afwachten in een donker, kletsnat ruim, waar het zout zich in hun huid vreet en ze overgeleverd zijn aan de genade van de bemanning. In deze benauwende setting merken de zussen dat hun lichaam verandert, en dat ontsnapping misschien toch mogelijk blijkt.
Met een interessante historische setting, vier interessante vrouwelijke personages, een vleugje magisch realisme en thema’s die door de jaren heen actueel blijven, heeft Hart stevige bouwblokken in handen om een krachtig verhaal neer te zetten. De uitwerking is echter wat minder sterk dan de basiselementen. Hart begint met een boeiend verdwijningsmysterie, om dat halverwege het boek aan de kant te schuiven en verder te gaan met de familiegeheimen van Lucy en Jess. Aan het einde van het boek blijven er nog verschillende losse eindjes liggen, die in eerdere hoofdstukken juist zo belangrijk leken.
Het verband tussen de hoofdstukken uit Mary’s en Eliza’s tijd en die van Lucy en Jess is er wel, maar de twee verhaallijnen grijpen niet heel sterk op elkaar in. Ook de binding met het magisch-realistische element is wat slapjes. De magische verschijnselen lijken maar weinig te zeggen over de al te realistische onderwerpen die Hart aankaart, vooral in de hoofdstukken die in het heden spelen. De oplossing voor Comber Bay is zo specifiek voor die plaats, dat vrouwen in de rest van de verhaalwereld daar nog niet verder mee geholpen zijn.
Waar Hart echter wel weer ijzersterk in is, is in de realistische kant van het verhaal. Zowel Lucy als Mary en Eliza krijgen te maken met een rechtssysteem dat vrouwen op achterstand zet. De frustraties waar ze tegenaanlopen, zullen veel vrouwen maar al te bekend voorkomen. De sirenen maakt prachtig zichtbaar hoe het is voor slachtoffers om niet geloofd te worden, hoe de bestaande machtsstructuren de kant van mannen kiezen en hoe mannen daardoor hun eigen gedrag tegenover vrouwen kunnen bagatelliseren.
Wanneer je de gaten in het plot voor lief neemt, heb je met De sirenen een mooie roman met aansprekende hoofdpersonages te pakken. In toegankelijke, beeldende taal neemt Hart je mee naar een kustplaatsje vol raadsels en laat ze je kennismaken met vrouwen voor wie familie alles betekent. Ze laat je meevoelen met de ontheemde vrouwen die tweehonderd jaar geleden naar Australië kwamen en met vrouwen die anno nu wel wat meer gerechtigheid in hun leven verdienen.
2
Reageer op deze recensie
