Het vrouwelijke perspectief

Nog steeds verschijnen er heel veel boeken over de geschiedenis van de Nederlanders in Indonesië. Dit boek is er ook zo eentje, maar dan wel vanuit een heel interessant en vernieuwend perspectief geschreven. Suze Zijlstra ging namelijk op zoek naar de vrouwelijke lijn van haar voorouders: de voormoeders zoals zij ze is gaan noemen. Want we hebben het altijd over de voorvaders, maar Suze Zijlstra wilde juist graag weten hoe de vrouwelijke lijn in haar familie is.

En daar is ze heel goed in geslaagd. Ondanks dat de vrouwen in Nederlands Indië, zeker in de eerste jaren dat de VOC er ronddwaalde, vaak veel minder goed gedocumenteerd zijn, heeft de auteur veel (informatie over) voormoeders kunnen terugvinden. Je leest in dit boek dus niet alleen over háár familie, maar krijgt ook een hoop mee over het leven van de vrouwen in het algemeen in de kolonie. Over hoe gewoon het was in de beginjaren van de VOC dat Nederlandse mannen tot slaafgemaakte vrouwen in hun huishouding hadden en er dikwijls eentje uitkozen om mee te slapen, waarvan uiteraard vaak kinderen kwamen. Suze Zijlstra stelt dus ook pijnlijk vast dat onder haar voorouders slavernij voorkwam en dat deze mensen ook meededen aan de slavenhandel.
Over hoe de Indo-Europeanen probeerden om Nederlandser te zijn dan de Nederlanders en hoe ze toch op een zeker moment steeds minder goede banen kregen, omdat de Nederlanders die overkwamen alle goede banen toegewezen kregen. Over hoe het leven was toen de familie in de jaren '50 naar Nederland emigreerde. Met z'n allen op 1 klein kamertje in een pension en álle kosten moeten terugbetalen aan de Nederlandse staat. Daar sta je dan in een koud en winderig landje, waar je nooit eerder bent geweest, maar waarvan je wel alle stations van Roodeschool naar Groningen kan opdreunen.

Suze Zijlstra schreef met De Voormoeders een hele mooie toevoeging aan de geschiedenisboeken. Niet alleen was het informatief, maar het las ook erg lekker weg!