Hannah is geen Christie

Sophie Hannah werd positief ontvangen toen het bekend werd dat zij de nieuwe schrijfster was van een Hercule Poirot verhaal. Er was geen mogelijkheid om verder te gaan waar Chrstie was opgehouden omdat AC met een reeds lang van te voren geschreven verhaal (Curtain) Hercule Poirot zijn leven en carrière had beëindigd. Dus werd Hannah genoodzaakt om het verhaal te situeren ergens in zijn carrière. Hier is voor mij het 1ste grote verschil namelijk dat AC situering natuurlijker aandoen omdat zijzelf in de tijd leefde en bij Hannah heel snel het gevoel ontstaat dat zij weliswaar goed gedocumenteerd is maar dat het niet haar tijd is.
Hannah verliest zich ook in veel te lange betogen of beschrijvingen, waardoor het boek zwaar is on te lezen, een goede redacteur had makkelijk een 100 pagina's kunnen verwijderen.
Het grootste minpunt voor mij is dat Hannah te veel psychologii gebruikt waarbij Christie een puzzelaar is. Jammer maar helaas een mislukt experiment voor mij, toch maar mijn uitgebreide collectie Christie blijven lezen.