Indrukwekkend, eerlijk & meeslepend

Wanneer Monique op haar 28e de diagnose baarmoederhalskanker krijgt, staat ze vol in het leven. Ze is culinair journalist, heeft een eigen appartement in Amsterdam en een rijk sociaal leven. Na maanden met vage klachten te hebben rondgelopen, blijkt het helemaal mis te zijn en moet haar baarmoeder worden verwijderd. Ondanks dat ze online erg actief is, heeft zij hier tijdens haar behandeltraject nooit wat over gedeeld, omdat ze het al lastig genoeg vond om kanker te hebben zonder hierover online te praten. In dit boek vertelt zij haar verhaal.

Het boek is rauw, ontzettend eerlijk, nietsverhullend, realistisch, verdrietig en soms ook erg grappig. Het is vlot en meeslepend geschreven en Monique neemt jou als lezer mee in haar ziekteproces en maakt je deelgenoot van wat er met haar gebeurt vanaf de diagnose, van haar gedachten, vragen en gevoelens. Ze schuwt geen enkel onderwerp, waardoor je ook antwoord krijgt op vragen die je zelf misschien niet direct zou stellen: hoe ziet je lichaam eruit na een operatie, hoe zit het met liefde en seks in tijden van kanker, functioneert je lichaam nog wel na een behandeling, hoe ga je om met bijwerkingen van medicijnen en welke vrienden blijven en van wie moet je afscheid nemen?

Ook de periode na de operatie bespreekt Monique, wanneer veel mensen ervan uitgaan dat ze zich weer goed voelt, omdat het behandeltraject is afgelopen. Juist dan volgt voor haar de grootste klap en heeft ze een periode een gevoel van leegte. Volgens haar arts begint het mentale herstel pas als het lichamelijke herstel voorbij is, omdat je dan pas kunt beginnen met de verwerking van alles wat je hebt meegemaakt. Die woorden blijken heel erg waar te zijn, maar gelukkig vindt ze na deze moeilijke periode ook haar weg weer.

Dit boek vind ik een enorme aanrader, omdat het zo eerlijk is en Monique niet alleen de ziekte zelf bespreekt, maar ook het sociale aspect ervan. Daarnaast leest het boek als een trein en is het ook een aansporing om zeker dat uitstrijkje te laten maken, ook al vind je het misschien wat ongemakkelijk. Want kanker, dát is pas ongemakkelijk.