Filmisch geschreven, maar ongeloofwaardig

Ik had al lange tijd geen Coben meer gelezen en had er wel weer eens zin in.
We maken kennis met David Burrough die in de gevangenis zit voor het plegen van de moord op zijn zoontje Matthew. Hij heeft al vijf jaar lang niemand meer gesproken; zijn ex vrouw niet, zijn vader, zijn vrienden...niemand. Maar dan duikt ineens zijn ex-schoonzus Rachel op met een foto waarop Matthew lijkt te staan. Een levende Matthew, welteverstaan. David krijgt weer een missie in zijn leven en dat is uitzoeken of zijn zoon inderdaad nog leeft en zo ja, hem naar huis te brengen.

Vanaf pagina 1 werd ik meteen meegezogen in het boek, het was lastig weg te leggen. De beschrijvingen van alle gebeurtenissen gebeurt op een soort filmische manier, waardoor ik af en toe vergat door te blijven ademen. De spanning zit er dus goed in, maar toch doet het verhaal ongeloofwaardig aan. Dat vind ik bij een James Bond film niet erg want dat weet je van tevoren, maar bij een boek vind ik dat vaak wel wat jammerlijk.
De scenes in het boek worden supersnel beschreven, voor mijn gevoel was het dan ook een snelle race voor mijn ogen naar het plot. Het plot voelde helaas afgeraffeld & voor ik het wist zat ik al bij de epiloog, hetgeen ik wederom ongeloofwaardig vond.

Je leest het boek vanuit verschillende perspectieven. Wat ik wel gek vond, was dat het David-perspectief geschreven wordt vanuit de ik-vorm en de andere perspectieven vanuit de derde persoon.

Eigenlijk geef ik het boek 2.5 sterren, maar omdat die optie er niet bij zit, heb ik ervoor gekozen het af te ronden naar boven. Dit boek hield namelijk wel mijn aandacht vast, bevat meer dan genoeg spanning en ik was nieuwsgierig naar het einde. Dat maakt het dan toch een echte pageturner.