13 - Pieter Aspe

‘13’: het staat bekend als ongeluksgetal, maar ook voor de 13de thriller van de misdaadauteur Pieter Aspe met in de hoofdrollen het speurders duo Van In en Versavel. ‘13’ hoeft natuurlijk niet altijd geassocieerd te worden met het ongeluk, ook al gaat het boek hoofdzakelijk over moord. ‘13’ staat ook voor een goed boek. De hele reeks blijft mensen boeien en dit boek moet zeker niet onderdoen.

Pieter Aspe is het pseudoniem van Pierre Aspeslag. Hij maakte al veel mee voordat hij aan zijn carrière als schrijver begon. Hij studeerde Politieke en Sociale Wetenschappen in Gent, maar dit hield hij nog geen jaar lang vol. Hierna volgde een hele serie met uiteenlopende beroepen voordat hij zijn roeping als schrijver vond. In 1995 kwam dan uiteindelijk zijn eerste boek uit: Het vierkant van de wraak. Hierna volgde nog een hele reeks. Ondertussen zit hij aan 39 boeken waarin commissaris Pieter Van In het hoofdpersonage is. Zijn boeken zijn niet alleen bekend in Vlaanderen en Nederland, maar enkele zijn verschillende keren vertaald in het Frans, Duits, Italiaans,…. Ondertussen zijn zijn misdaadromans reeds verfilmd tot een serie in opdracht van VTM, genaamd Aspe. Deze reeks is niet gebaseerd op de boeken van Pieter Aspe, maar hij verleende wel zijn medewerking. Naast Jef Geeraerts is hij de enige die in 2001 de Hercule Poirotprijs voor de beste Vlaamse misdaadroman heeft ontvangen met zijn boek Zoenoffer, ook heeft hij met De vijfde macht in 2002 de felbegeerde Humo’s Gouden Bladwijzer gewonnen en in 2010 heeft hij de Hercule Poirot Oeuvreprijs voor zijn hele reeks gewonnen.
Het boek 13 heeft heel toepasselijk zijn naam gekregen. Het is een vervolg op de andere boeken op het vlak van het privéleven van commissaris Pieter Van In. Het past perfect in de lijn van zijn andere boeken en is zeker een boek dat je niet mag overslaan.
Net zoals in zijn vorige romans krijgt Van In weer te maken met een misdaad dat moeilijk op te lossen lijkt en zeker als men de commissaris op een verkeerd spoor zetten. In een Brugs hotel wordt er een moord gepleegd op ene Wim Raes, aangezien de man een visakaart op zak heeft met zijn naam. Als hij het slechte nieuws wil melden aan de vrouw van Raes, komt Raes zomaar even springlevend de keuken binnen gestapt. Van In staat voor een groot raadsel. Als een paar dagen later dan het levenloze lichaam van de echte Raes wordt teruggevonden, weet Van In dat de visakaart die hij bij zich heeft, zal leiden naar het volgend slachtoffer van de seriemoordena(a)r(es). Als ook het volgende slachtoffer wordt vermoord door sabotage aan zijn boot, ondanks dat hij toch onder toezicht stond, weet Van In het allemaal niet meer. Hij heeft wel opgemerkt dat de vrouwen van de slachtoffers niet rouwen om het afgeven van hun geliefde, laat staan dat ze een klein beetje verdriet hebben. Ook zijn relatie met Hannelore gaat er niet op vooruit. Ze zijn van plan om te trouwen, maar de voorbereiding loopt niet zoals gepland. Als hij dan ook nog in contact komt met zijn vorige grote liefdes, dreigt hij helemaal ten onder te gaan en dit is net wat de vrouwen van de slachtoffers willen.
Het boek is opgebouwd uit twee grote verhaallijnen. Enerzijds is er het onderzoek op de moorden en anderzijds de relatie tussen Pieter en Hannelore, die ondanks alle omstandigheden niet van een leien dakje loopt. De verhaallijnen lopen wel mooi door elkaar, ze hebben toch iets met elkaar te maken, ze staan dus niet helemaal los van elkaar.
Vanaf de eerste bladzijde van het boek word je al geconfronteerd met de belangrijkste verhaallijn: de moord. Je gaat je direct inleven in het boek waardoor je zelf zeer goed op de details gaat letten en zelf mee de dader zou willen zoeken, maar als lezer weet je al snel veel meer dan dat commissaris Van In weet. Je leest dus vanuit een alwetende verteller. Hierdoor leer je de personages wel wat beter kennen, maar dit is ook een nadeel: zo verdwijnt de spanning een beetje. Het verhaal speelt zich zowel in Brugge af, als in Blankenberge.
Een beetje verwarrend, vond ik, was de grote verscheidenheid aan personages. Je leert ze wel snel kennen, maar –zeker in het begin- was dit wel wat chaotisch. Hij verandert ook vaak van scene, dus ook van personages, waardoor je er toch je aandacht moet bijhouden, maar dit is niet zo moeilijk. Het boek is zeer duidelijk en vlot geschreven, en dit in combinatie met een beetje humor, zodat je het ook zeer vlot en gemakkelijk kan lezen. Ook hanteert hij veel dagdagelijkse thema’s waaronder bedrog, homoseksualiteit, … waardoor dit ook steeds interessant blijft. Dit is belangrijk. Het boek is vooral geschreven om je te ontspannen, om je zorgen en problemen te vergeten en te genieten van een goed boek. Dit alles maakt dat het voor iedereen geschreven is, dat iedereen het kan/mag lezen, zowel jong als oud.

‘13’ is het derde boek van Aspe dat ik lees en ik ben zeker van plan om er nog meer te lezen. Ik ben vooral aan de boeken begonnen omdat ik de tv-reeks zeer goed vond, dus mijn verwachtingen van het boek waren ook hoog. Deze zijn zeker ingelost. Ondanks het feit dat het soms verwarrend was, vond ik het een uitstekend boek. Ik heb ervan genoten van de eerste tot de laatste bladzijde. De verhaallijnen zijn mooi in elkaar gestoken zodat er meer variatie ontstaat en er niet steeds op hetzelfde gefocust wordt. De ruzies tussen Pieter en Hannelore zijn dus zeker welkom om het boek nog boeiender te maken.
Pieter Aspe is één van de meest gelezen misdaadauteurs van Vlaanderen en Nederland, en na het lezen van dit boek wordt deze stelling nog eens bevestigd. Het is zeker een aanrader voor iedereen en mag zeker niet overgeslagen worden.