De Namen

Ik heb dit boek mogen lezen voor HarperCollins en na aanleiding daarvan deze review geschreven.

Dit boek greep me bij de keel en liet tot de laatste bladzijde niet los. Het omslaan van de laatste bladzijde ging met een zwaar hart, ik heb nog zoveel vragen en wil nog zoveel meer weten! Ik ga ‘De Namen’ niet snel vergeten.

16 oktober 1987, Cora gaat met haar dochtertje aangifte doen van de geboorte van haar zoon. Terwijl ze samen de restanten van een herfststorm trotseren blijft Cora twijfelen over de naam die ze haar zoon gaat geven. Ze is er van overtuigd dat zijn naam zijn leven gaat bepalen. Gaat ze voor de warme en sterkte naam Bear, gekozen door haar dochter Maia? Of wordt het toch Julian, dat hemelvader betekend en waarvan Cora overtuigd is dat haar zoon met deze naam zijn eigen levensweg kan bepalen? Of wint de familietraditie het en noemt ze hem Gordon om zo in de voetsporen van zijn vader en Opa te treden.

Drie namen. Drie levens. Drie verhalen. Allemaal zo verschillend en toch met elkaar verbonden.

Florence Knapp heeft met ‘De Namen’ een schitterend debuut geschreven. Ze heeft een fijne schrijfstijl waardoor doorlezen eigenlijk vanzelf gaat, al moest ik zo nu en dan wel even op adem komen. Drie verschillende verhaallijnen kunnen verwarrend zijn, maar Florence heeft het talent om dit heel natuurlijk te laten aanvoelen en ze zijn tot in de kleinste details uitgewerkt. Echt een staaltje onvervalste schrijfkunst. Ook een compliment aan de vertaalster van het boek, Mieke Trouw. Zij heeft echt een staaltje vakmanschap neergezet, ik heb me geen één keer geïrriteerd aan het feit dat dit boek een vertaling is.

In ‘De Namen’ volg je de levens van Bear, Julian en Gordon. Toch houdt het verhaal daar niet op. Zoveel levens worden beïnvloed door de naam die Cora op 16 oktober aangeeft bij de burgerlijke stand. Ik ben van Maia, Cora, Silbhe en Mehri gaan houden. In elk verhaal verlopen hun levens anders en net wanneer ik de hoop dreigde te verliezen wordt er toch een strohalm aangereikt.

De manier waarop dit boek is geschreven is zeer origineel. Nog niet eerder heb ik een boek gelezen zoals ‘De Namen’. Het deed gewoon pijn om te lezen. Het is een verhaal van verdriet, hoop, liefde en familie. Als ik nog meer prijsgeef verklap ik te veel voor toekomstige lezers. Dit is zo’n bijzonder verhaal dat je echt zelf moet lezen.

De cover met sprekende kleuren en drie schaduwen doet je misschien geloven dat het hier om een zachte en vriendelijke roman gaat. Niets is minder waar, achter de gesloten deuren gebeuren vreselijke dingen. Onderwerpen als huiselijk geweld en manipulatief gedrag - gaslighting - spelen een grote rol in dit boek. De blurb bevat hier geen verwijzing naar. Mocht je gevoelig zijn voor deze onderwerpen dan zou ik adviseren goed na te denken of dit boek wel iets voor jou is.

Als ik van tevoren had geweten dat er voor mij confronterende onderwerpen aan de orde zouden komen dan had ik het boek nooit gelezen. Ik heb het aan Harper Collins te danken dat ik dit boek heb (uit)gelezen. ‘De Namen’ heeft me achtergelaten met veel vragen en ik zal dit verhaal niet snel vergeten. Uiteindelijk heb ik zowel Bear, Julian als Gorden in mijn hart heb gesloten. Ik kijk uit naar het volgende boek dat Florence Knapp gaat uitbrengen, al moet ze van sterkte huizen komen om dit debuut te overtreffen.