Een vleugje Paolini

Ik ben met heel wat nieuwsgierigheid begonnen aan dit debuut, en het stelt absoluut niet teleur! Een van de leuke dingen in dit verhaal is het veranderen van perspectief. Op eenzelfde gebeurtenis wordt er voldoende omgeschakeld tussen de perspectieven van de hoofdpersonages, inclusief dat van Elliot, de Draak waar het verhaal zich rond vestigt. Ik voelde me tijdens het lezen een beetje in de wereld van Paolini, wat zeker niet als vergelijking bedoeld is, eerder als compliment. Er wordt heel wat informatie gegeven over de leefomgeving en beredering van draken, alsook enkele politieke overtuigingen tussen verscheidene Elfenrassen. Wat ik ook een beetje amusant vindt, is hoe het Mensenras vrij simplistisch omschreven wordt in vergelijking met de Elfen, wat een verfijnder, doch strijvaardig ras blijkt! Het is zeker een aanrader als je fan bent van Draken (uiteraard) en een aanvulling zoekt op de Erfenis serie van Paolini, zonder het gevoel te hebben dat het een afgeleide is. Een dikke yes voor mij!