Poetische roman over een robot

Klara is een robot, maar wel een heel bijzondere. In een dystopische wereld waarin kinderen alleen nog maar online onderwijs krijgen via een "rechthoek", en feestjes "interactie bijeenkomsten" heten, hebben ze een kunstmatige vriend om hun eenzaamheid te verdrijven. Klara is zo'n kunstmatige vriendin en door haar ogen kijken we in deze poëtische roman. We lezen hoe zij observeert, analyseert, leert en welke gevoelens ze daarbij heeft. Haar observatievermogen is heel precies en analytisch, maar in veel met veel empathie. Klara wordt uitgekozen door Josie, een puber die veel en ernstig ziek is. Die ziekte lijkt veroorzaakt te zijn door genetische manipulatie, waarbij de kinderen " opgetild" worden. We lezen hoe de ouders omgaan met deze ziekte, en welke verrassende rol ze van Klara vragen. Klara zelf wil Josie vooral zo goed mogelijk helpen en liefst beter maken. de zon heeft daarbij een grote rol.
Dit boek zet je aan het denken over de vraag wat het is dat mensen menselijk maakt, maar schetst ook een wereld die niet zo heel ver af lijkt te zijn van onze huidige als het gaat over digitalisering, genetische manipulatie en klimaatontwikkeling. Een beetje angstaanjagend is het daarmee wel.
Gelukkig is Kazuo Ishiguro een geweldige verhalenverteller, die er met heel veel liefde een prachtverhaal van maakt.