Lezersrecensie
Pioniers van de radio
Eva Wagendorfer veroorzaakt in het eerste deel van ‘De radiozussen’ net zoveel opwinding en ondernemingsgezindheid voor de lezer als de drie vriendinnen aankunnen binnen hun mogelijkheden en het nieuwe medium de radio. Samen met de andere pioniers geven ze vorm aan de live uitzendingen van radiozender Frankfurt tijdens de roaring twenties. De Beierse Eva Wagendorfer schrijft onder pseudoniem. Ze neemt je mee terug in de tijd en brengt vele aantrekkelijk nostalgische feiten vanzelfsprekend tot leven. Niets is gekunsteld geschreven, heerlijk authentiek gaat het eraan toe tijdens het produceren van het ‘nieuwe geluid’, alhoewel het er niet altijd even gezellig aan toe gaat tussen man en vrouw op het werk (en daarbuiten). Het is niet onze generatie, niet onze nationaliteit, niet ons ‘Geluid van een nieuwe tijd, en toch, op emotioneel vlak is er veel AHA-erlebnis.
“Kinderen krijgen kan iedereen, iets van zichzelf maken kunnen maar weinigen.”
De cover spreekt voor zichzelf met die drie geheel verschillende dames gepositioneerd rond een eerste radiotoestel. Leuke bijkomstigheid is dat elk hoofdstuk begint met de voornaam van de hoofdpersonage in wiens huid je kruipt uitgeschreven in Art Nouveau schrijfletters, gevolgd door een nieuwsflitsje over een willekeurig sterk ambitieuze vrouw uit die tijd. Tot slot, in het hoofdstuk de ‘Kanttekeningen’ de uitleg van al die interessante opgevoerde feitjes in het verhaal.
De vooruitgang van de radiozussen Gesa, Margot en Inge gaat allesbehalve over rozen en er liggen vele addertjes onder het gras. Ze steunen elkaar door dik en dun. Er bloeit ook romantiek en liefde op.
“Ze probeerden alle drie hun eigen weg te gaan, maar ze werden telkens gedwarsboomd door anderen die zich ermee bemoeiden en hun in een bepaalde richting wilden dwingen. Alsof het niet belangrijk was wat ze zelf wilden.”
Het tweede deel, ‘De melodie van een nieuwe wereld’, volgt de radiozussen na WO II. De drie vriendinnen zien er rijper uit. Ik verheug me erop en verwacht dat het net zo onderhoudend en informatief zal zijn.
“Als vrouwen hun zelfvertrouwen zouden opschroeven naar het niveau van mannen, zouden heel wat mannen daarvoor buigen.”
“Kinderen krijgen kan iedereen, iets van zichzelf maken kunnen maar weinigen.”
De cover spreekt voor zichzelf met die drie geheel verschillende dames gepositioneerd rond een eerste radiotoestel. Leuke bijkomstigheid is dat elk hoofdstuk begint met de voornaam van de hoofdpersonage in wiens huid je kruipt uitgeschreven in Art Nouveau schrijfletters, gevolgd door een nieuwsflitsje over een willekeurig sterk ambitieuze vrouw uit die tijd. Tot slot, in het hoofdstuk de ‘Kanttekeningen’ de uitleg van al die interessante opgevoerde feitjes in het verhaal.
De vooruitgang van de radiozussen Gesa, Margot en Inge gaat allesbehalve over rozen en er liggen vele addertjes onder het gras. Ze steunen elkaar door dik en dun. Er bloeit ook romantiek en liefde op.
“Ze probeerden alle drie hun eigen weg te gaan, maar ze werden telkens gedwarsboomd door anderen die zich ermee bemoeiden en hun in een bepaalde richting wilden dwingen. Alsof het niet belangrijk was wat ze zelf wilden.”
Het tweede deel, ‘De melodie van een nieuwe wereld’, volgt de radiozussen na WO II. De drie vriendinnen zien er rijper uit. Ik verheug me erop en verwacht dat het net zo onderhoudend en informatief zal zijn.
“Als vrouwen hun zelfvertrouwen zouden opschroeven naar het niveau van mannen, zouden heel wat mannen daarvoor buigen.”
1
Reageer op deze recensie