Goed-foutbalans

In dit boek ben ik wel een paar dagen bezig geweest: 'De jonge leeuwen' van Irwin Shaw.
Een klassieker uit 1949; deze editie betreft de 24e druk uit 2015 met herziene vertaling van Jan-Jaap Spies.

Wat een boek, een 'Im Westen nichts Neues' voor de Tweede Wereldoorlog. Shaw beschrijft het leven van drie soldaten gedurende de oorlog: Amerikaan Michael uit de filmindustrie, de Duitse skileraar Christian, de Amerikaanse jood Noah.
Je volgt hen met tussenpozen bij voor hen beslissende momenten voor en tijdens de oorlog. Zo lees je over hun beweegredenen om zich aan te melden, trainingskampen, Noord-Afrika, Normandië, Londen, verlof, D-Day, Parijs, opmars richting Duitsland...
De drie levens kruisen elkaar soms en komen aan het eind onherroepelijk bij elkaar.

Het goede aan het boek vond ik dat Shaw achtergrondkennis bij de lezer activeert. A.d.h.v. gebeurtenissen weet je ongeveer waar in de oorlog je je bevindt. De rauwste passages waren het best: alle drie komen ze erachter dat het voornaamste is je eigen hachje te redden. Daarbij lijkt de goed-foutbalans vooral negatief uit te slaan voor Christian (hoe klassiek voor de eerste naoorlogse jaren). D-Day en z'n nasleep hadden ook een prominente plaats in het verhaal, maar helaas lees je dit alleen vanuit Michaels en Noahs perspectief.
Benieuwd naar de verfilming uit 1958, met o.a. Marlon Brando.
'De jonge leeuwen' is een klassieker van 720 pagina's die iedereen gelezen moet hebben.