Hoofdstukje over een boek

Een oud Roessisch spreekwoord luidt “De een zijn boot is de ander zijn brood”. Dat blijkt wel uit dit verhaal, want er worden veel boten gestolen, onbestuurbaar gemaakt of weggeroeid. Serieuze zaken, die spreekwoorden.
Kapoerem (naam is treffend gekozen) groeit op in het land van de Roes, in een vissershutje met moeder Anna en een boel vaders. Of we met alle aangebouwde kamers nog kunnen spreken van een vissershutje, zal mij benieuwen, maar feit is dat Kapoerems eigen vader jaren geleden nooit is teruggekeerd van het vissen op het oneindige meer. Kapoerem vindt het tijd om hem te zoeken en maakt van het oneindige meer “een zeetje van niks”, dat brengt de oplossing namelijk dichterbij.
De zoektocht verloopt echter niet voorspoedig als hij als roeier aan het paleisschip van prins Ilja Nikita XIX verkocht wordt, dat vervolgens op de rotsen vastloopt. Alleen Kapoerem kan dat overkomen, hij lijkt al het ongeluk over zich af te roepen. Als een soort modernere Telemachos gaat hij in een reddingsboot verder over het water en komt allerhande figuren tegen.

Het hele boek kenmerkt zich door een gezonde dosis humor en vertellerscommentaar. Ik heb vaak gelachen en iedereen in huis heeft de scènes met Attila de Hun en de zoutwaterhaai wel gehoord. ‘Kapoerem Kapoerowitzj’ leent zich dan ook goed als voorleesboek.
En passant komen er ook filosofische kwesties over taal, tijd en ruimte langs. “Tijd is een raar ding. De tijd weet zelf ook niet hoe laat het is.” Daarom is het geschikt voor lezers vanaf ongeveer 10 jaar die net iets meer in een verhaal zoeken.
Verder is Bies van Ede ook lekker duidelijk met hoofdstuktitels. Geen cryptische omschrijvingen maar gewoon “Hoofdstuk met een zeilboot”, “Hoofdstuk met Hunnen”. Uiteindelijk worden er zelfs nog historische raadsels opgelost: waarom nam Napoleon na zijn nederlaag bij Moskou niet gewoon een andere weg naar huis?
Al met al is ‘Kapoerem’ een origineel en afwisselend (of tegelijkertijd) grappig/ historisch/ levensbeschouwelijk boek. Wat lijkt te beginnen als een sprookje verandert uiteindelijk in een meerdimensionale bijzondere odyssee.
Domweg genoten, daar aan de rand van het oneindige meer.