Ziek, zwak en prikkelig prikkelt, ontroert en zet je aan het denken

Afgelopen weekend las ik Ziek, zwak en prikkelig van Annelies Gramsma. Prachtig! De verhalen van Annelies prikkelen (pun intended), zetten je aan tot denken, zijn gevoelig, grappig en ook nog eens heel erg goed geschreven. Annelies speelt met woorden.

Maar dit zijn slechts maar woorden. Mijn woorden. Om een goed idee te krijgen van de woorden van Annelies, heb ik een paar stukken uit de bundel voor je verzameld:

“Maar… vraag ik me af, zou ik soms, heel soms maar, ook gewoon goed genoeg mogen zijn? Gewoon met mijn fouten en onhebbelijkheden? Dat gewoon vriendelijk, betrokken en begaan zijn genoeg is, als moeder. Dat ik nu eindelijk eens niet meer op school hoef te zitten in mijn hoofd. Dat ik gewoon ‘af’ ben. Zo. Nu. Heel even maar. Zou best fijn, eigenlijk.”
“Ik wil als een vogel van het klif af vliegen, de wijde hemel in met krachtige vleugels. En soms, als ze me niet naar buiten laten, wil ik me in de diepte storten, waar ik gewichtloos en leeg mag zijn.”

“Begin februari, had ze gezegd. Ik herinner het me nog precies. Ik had de huiskamer alvast opgeruimd, niet dat ze bij mij huis langs zou komen, maar toch, je kon nooit weten. We zouden zomaar een geweldige klik van monumentale proporties kunnen hebben, zo’n klik die lijkt op het koppelen van twee treinstellen op station ergens: een doffe, zware ‘boenk’ en dan een beweging die door de trein golft, waarna alles hetzelfde is, alleen een stukje uitgebreider en dezelfde kant op.”

Daarbij:
1. Er zitten ook nog eens prachtige foto’s in de bundel. Coffee table book waardig.
2. Het boek heeft een leeslintje! Houd ik van. Heel veel.
3. Ziek, zwak en prikkelig is op duurzaam papier gedrukt, tof!

Ik kijk uit naar deel 2 van Ziek, zwak en prikkelig.