Prachtig geschreven, beklemmende roman.

Net als in haar dubuutroman 'Niets ontgaat ons' zijn de zinnen van Janke Reitsma in 'Alles wordt lichter' vaak juweeltjes. Daarbij weet ze het menselijk onvermogen, in situaties waarin haar personages juist het goede willen doen, invoelbaar te maken. Ik vond het verhaal zo onontkoombaar schrijnend dat het na lezing nog dagen in me bleef hangen. De titel 'Alles wordt lichter' lijkt me dan ook eerder een wens, dan dat deze de lading van de roman dekt. Welliswaar zet Ilva een grote stap in de goede richting, maar uiteindelijk gaat ze terug naar haar treinen en weten we niet of ze zich ooit zal kunnen verzoenen met wat er gebeurd is.
De reis door de bergen, terug naar de boerderij vond ik te langdradig, hoe mooi op zich ook beschreven. Ik moest steeds de neiging onderdrukken hele stukken over te slaan, omdat ik wilde weten wat er op de boerderij en met het kind gebeurd was. Verder werkelijk een prachtig boek.