dikke pil

Het is een dik boek, laat ik dat eerst even zeggen. Ik ben er aan begonnen omdat ik erg nieuwsgierig was naar het gezin Holleeder en dan met name de daden van en persoon Willem, waar ik altijd zo veel van las een hoorde in de media.
Ik vond het lastig dat er zoveel gesprongen wordt in tijdsbeeld. Dit haalde voor mij de vaart uit het boek én zorgde regelmatig voor verwarring, want wat ik las had toch al plaatsgevonden? Ik vraag mij af waarom er niet gekozen is om het boek in chronologische volgorde te laten vertellen. Dan was er een, naar mijn mening, betere inleving in de karakters en ontwikkelingen.

Op de helft van het boek was mijn nieuwsgierigheid en gretigheid echter al bevredigd en vond ik het verhaal en de gevoelens en belevenissen van Astrid en Sonja af en toe in herhaling vallen. Peter R. de Vries heeft bij mij in ieder geval wel een kredietpuntje gescoord.

Het nawoord, en dan met name de laatste zin zorgde voor kippenvel.Ik gun Astrid en Sonja nog een lang en rustig leven, maar twijfel daar wel een beetje aan.