wat een boek!

Na hoofdstuk twee kon ik niet anders denken aan onze eigen Nederlandse versie, het gezin op de boerderij in Ruinerwold.
Een zeer indrukwekkend verhaal. Ik heb het gelezen met verschillende emoties. Ongeloof, angst (als ze weer terug ging naar die berg), verwarring en verbazing.
Verwarring en verbazing omdat mijn eigen geest de loyaliteit en de liefde die ze ondanks alles voelt niet aan kan. Wat kan een mens gehersenspoeld worden ondanks de enorme intelligentie die zij bezit en meerdere gezinsleden.
Het worstelen van Tara om los te komen van de familie grijpt je aan. Haar boek is op afstand geschreven en dat is ook goed gezien alle wreedheden.
Ze schrijft met een ruime en realistische blik en neemt je mee in haar leven zonder veroordelen en met een dosis liefde. Chapeau!