Voor gamers herkenbaar

Aangezien ik met een gamer getrouwd ben, was ik benieuwd of ik iets in dit verhaal zou herkennen. Maar nee, dat was (gelukkig) niet zo. Michiel Smit ruilt zijn gameverslaving in voor andere verslavingen en dat gaat met horten en stoten.

Zo voelt het verhaal ook. Soms had ik het idee dat ik in een soort trip beland was, want tijdens het lezen zit je echt in het hoofd van Michiel Smit. Ik ben er nog niet uit of dat positief of negatief is. Het is in ieder geval heftig om te lezen hoe hij met zijn verslaving is omgegaan.

Daarnaast was het tijdspad ook een beetje verwarrend. Omdat ik met een gamer samenwoon, is mijn kennis van games wel een beetje op orde, maar daardoor vond ik het tijdspad niet op elk moment even kloppen. Het leek soms alsof het niet helemaal chronologisch verteld werd en daardoor raakte ik behoorlijk uit het verhaal.

Uiteindelijk vond ik ‘Gameboy’ van Michiel Smit matig. Ik vond het vooral heel heftig, maar niet altijd even boeiend om te lezen. Ik haalde er zelf niet zoveel uit en vond de acties van Michiel Smit soms zo heftig dat ik niet wist wat ik ermee moest.

Uit ‘Gameboy’ van Michiel Smit haalde ik zelf niet veel, ik vond het heftig en soms wat verwarrend. Als je gamer bent, is dit vast en zeker herkenbaar.