Bezielde verhalen houden de dood op afstand

Een ondernemende en warmvoelende man slaat zich samen met zijn vrouw en hun drie opgroeiende zoons dapper en gewetensvol door de oorlogsjaren 40-45. Hij die zo houdt van menselijk contact en van verbinden wordt hard door het lot getroffen als tegen het einde van de oorlog zijn gehoor wordt weggevaagd bij een luchtaanval. Levenslang dringt geen geluid meer tot hem door. Zijn na de oorlog geboren kinderen kennen hem, in tegenstelling tot de oudsten, niet anders dan doof. Aan het einde van zijn leven omringen zij hem met zorg en warmte. Terwijl een slopende ziekte zijn lichaam teistert en verzwakt helpt zijn dochter Elisabeth hem om woorden te vinden voor zijn herinneringen die lang voordat de stilte intrad in zijn geest waren bewaard. De vertelling kent verschillende lagen. Als lezer word je makkelijk meegevoerd in de herinneringen aan het dagelijks leven in het Nederland van de eerste helft van de 20e eeuw ook als de eigen roots elders liggen. Daarnaast is dit een spiritueel en inspirerend verhaal. De liefde voor het leven intensiveren bij tegenslag en het meevoeren in verhalen is een kunst die vader en dochter beiden verstaan; bezielde verhalen houden de dood op afstand, zo blijkt. Hiermee is dit een boek van liefde en troost geworden.