Een boek dat blijft nazinderen

The Power is een boek dat blijft nazinderen.
Het laat ons een mogelijke toekomst zien als de machtsverhoudingen tussen mannen en vrouwen andersom zouden zijn. Helaas kunnen we niet zeggen dat deze toekomst beter is dan een andere.

Over de tijdsspanne van 10 jaar volgen we 4 personen: Allie, Roxy, Margot en Tunde. De eerste drie zijn vrouwen die de kracht gebruiken voor hun eigen voordeel. Tunde is een jongeman die de wereld rondreist om de gevolgen van die krachtontwikkeling op te tekenen.

Op een gegeven moment in de hedendaagse tijd ontwikkelen jonge tienermeisjes de kracht (the power) om stroomstoten te geven met hun handen. Met hun kracht kunnen ze ook de kracht opstarten in oudere vrouwen. In het begin zien we hoe misbruikte, geterroriseerde meisjes en vrouwen de kracht gebruiken om in opstand te komen tegen hun misbruikers. Als lezer juich je mee als een dochter haar vader elektrocuteert tijdens een verkrachting of als sexslaven in opstand komen tegen hun ‘eigenaars’.
Ik vond het heel verfrissend om te zien dat het grootste deel van het verhaal zich afspeelt in het Midden-Oosten waar de vrouwen nog steeds als inferieur beschouwd worden, die niet met de auto mogen rijden of zonder man (of zijn toestemming) over straat mogen lopen. Hun opstand lijkt in het begin heel logisch. Gaandeweg verschuiven de machtsverhoudingen echter volledig en zijn het de vrouwen die de mannen als inferieur beschouwen net omdat ze geen kracht hebben. Ze behandelen de mannen net zoals zij vroeger behandeld werden en in sommige gevallen zelfs erger uit wraak voor hun verleden.

Het is hallucinant hoe vlug alles kan escaleren. In het begin zie je de verandering als een manier om het evenwicht tussen mannen en vrouwen gelijk te schakelen. Maar zoals Roxy aangeeft : wie de macht heeft, zal die gebruiken om nog machtiger te worden net omdat ze dat kunnen ongeacht of het nu een man of vrouw betreft.

We zeggen vaak dat de wereld een beter plek zou zijn als de vrouwen de macht hebben, maar na het lezen van dit boek stel ik me de vraag of we niet dezelfde fouten zouden maken. Een evenwicht van beide seksen kan de wereld alleen maar ten goede komen. Een wereld waarbij we samen werken en elkaar niet benadelen of bevoordelen omwille van onze sekse, huidskleur, enz.
Dit boek is een aanklacht tegen een beperkte bevolkingsgroep die de macht heeft. Het laat de lezer na het lezen wezenloos achter met de vrees dat een dergelijke toekomst ooit werkelijkheid zou worden. We kunnen alleen maar hopen dat we in de werkelijke wereld slimmer zijn en het nut van ieder mens ongeacht sekse inzien.