mindfuck op het puntje van je stoel

Peter is een tiener die bang is voor bijna alles. Elke nieuwe onbekende situatie kan een paniekaanval triggeren. Gelukkig heeft hij enkele coping mechanismen geleerd die zo’n aanval kunnen onderbreken, kan hij altijd terugvallen op de zekerheid van wiskunde en krijgt hij veel steun van zijn moeder, zus Anabel en vriendin Ingrid.
Maar is dit allemaal voldoende? Na een paniekaanval staat zijn leven op stelten. Zijn moeder ligt in het ziekenhuis en zijn zus is verdwenen. Welke geheimen hebben de belangrijkste personen in zijn leven?

Het hoofdpersonage is Peter. Hij vertelt het verhaal en licht met mondjesmaat een tipje van de geheimzinnige sluier. De stukken in het heden worden afgewisseld met herinneringen uit het verleden. Met een titel wordt steeds goed aangegeven of het nu een huidig moment of een herinnering betreft. Elk stukje herinnering draagt bij tot het heden en zorgt ervoor dat we de personages beter begrijpen. Peter evolueert doorheen het verhaal van een angstige tiener tot een nog steeds angstige tiener met ballen. Zelf heb ik geen ervaring met paniekaanvallen, maar ze lijken me in het boek heel realistisch geschreven.

De opbouw van dit verhaal is in mijn ogen perfect. Je valt onmiddellijk het verhaal binnen na een paniekaanval. Dankzij de moeder worden de voorbije minuten langzaam beschreven, waardoor we net zoals de personages de situatie kunnen inschatten. Op dit moment leert de lezer Peter al goed leert kennen. De afwisseling tussen heden en herinneringen zorgt voor een goed evenwicht. Je wordt als lezer eventjes van de huidige actie weggetrokken om tot rust te komen. Ook het gebruik van humor is een groot pluspunt. Peter zegt vaak humoristische uitspraken waardoor het verhaal wat luchtiger wordt. Zonder de humor zou het verhaal veel zwaarder zijn.

Een extraatje zijn de puzzels aan het begin van elk groot deel in het boek. Je kan als lezer zelf proberen om codes te kraken. In het verhaal wordt de uitleg voor de codes gegeven. Het zorgt ervoor dat de lezer hier een beetje in de leefwereld van Peter zit omdat hij zo vaak bezig is met codes. Voor mij is dit extraatje zeker een pluspunt.

Tom Pollock heeft een heel knap verhaal geschreven. Het vertrekt vanuit een bepaalde situatie, maar aan het einde van het boek is het verhaal helemaal anders geworden. Het is echt subliem hoe alle stukjes op het einde in elkaar vallen en hoe alles met elkaar verbonden blijkt.
Ik ben heel nieuwsgierig naar hoe het verhaal verder zou lopen. Ik hoop dan ook van ganser harte dat Tom Pollock de personages van dit boek niet vergeet en hun opnieuw aan het woord laat in een nieuw verhaal.