Verfrissend

Ik was vooruitlezer van dit mooie boek.

We maken kennis met Herman. Een Hollander die in de Grote oorlog vocht aan Duitse zijde. Het is ondertussen 1931 en mits veel omzwervingen woont hij in de Republiek Spanje. Hij leeft daar van de zoutmijnen aan de kust. Er breken roerige tijden aan voor het Spaanse volk. De linkse politiek heerst en rechts rukt op. Herman komt zwaar onder druk te staan wil hij nog zaken kunnen doen.
1936 Spanje wordt ingenomen door Franco. Herman en zijn vrienden krijgen bezoek uit Valencia. Het conflict dient zich aan, alsook de liefde.

Mark Stokmans weet de politieke situatie in Spanje goed te schetsen. Als lezer krijg je ruim de gelegenheid om te leren hoe de vork in de steel zit. Eens gesetteld in het verhaal, bulderen de zinnen in hoog tempo voorbij. Weinig rustpunten, je stevent af op een nieuwe tijd, een nieuw normaal.
De schrijver weet de lezer vast te houden omdat je wil te weten komen in hoeverre het verleden van Herman nog een rol speelt. Je voelt de warme wind uit Afrika. Je mond voelt droog en je proeft het zand tussen je tanden. En dat tot op het laatste blad.

Zonder kennis van de Spaanse politiek is dit boek best aangenaam. Het is geschreven in een voor iedereen verstaanbare taal. Doch, zijn het taalgebruik en de details zeer verzorgd.
Ik maak niet graag vergelijkingen met andere schrijvers, maar met dit debuut van Mark Stokmans hebben we de Ken Follet van de Lage Landen in ons midden.
Thuis lezen of bij het zwembad. Met al dat stof in de keel is het een verfrissing in Literatuurland.