Hebban recensie
Vaste recept
Duizenden kilometers schaatsen, steeds hetzelfde rondje. Rintje Ritsma en Sven Kramer werden er wereldberoemd mee. Het publiek genoot. Meer dan 65 boekjes lang de avonturen van De Cock en nog steeds smullen de mensen van de oude vermoeide speurder. Het publiek houdt van herhaling, mits er enige variatie is. Dat laatste is inderdaad het geval in het nieuwste boek van Appie Baantjer, De Cock en een recept voor moord.
De Cock en Vledder worden door de manager van modehuis Gerbrandsen verzocht om een einde te maken aan de schadelijke smaadberichten die concurrent Verbruggen op internet zet.
Als De Cock en Vledder directeur Verbruggen willen spreken, vinden zij hem vermoord in zijn statige pand in Amsterdam. Op zijn revers is een receptenbriefje gespeld met een hardvochtige verwensing. De beeldschone werkneemster Mathilde schrikt niet van het lijk. Zij slaat de dode Verbruggen zelfs vol op zijn gezicht. Onderzoek wijst uit dat de directeur niet geliefd was bij zijn personeel. Niet veel later wordt een mededirecteur dood aangetroffen. Eveneens gewurgd. Ook hij heeft een recept op zijn revers gespeld. Is Mathilde, die met meerdere directeuren het bed deelde, de dader? Of is het Gerbrandsen die zijn concurrent meerdere malen bedreigde. Of is het…. ? De Cock mag het antwoord geven.
Uiteraard wijkt Appie Baantjer ook in dit deel van zijn De Cock-reeks niet al te veel af van het vaste stramien. Er vallen doden, er komen een aantal personen in aanmerking om de moord gepleegd te hebben, De Cock ondervraagt enkele verdachten, er valt nog een dode en dan is het tijd voor De Cock om een valstrik te spannen en de dader te ontmaskeren. Het is een ijzeren formule gebleken die miljoenen mensen enkele zorgeloze uurtjes leesplezier bezorgt. De kwaliteit van de boekjes, die zeer afwisselend is, doet volstrekt niet terzake.
Het is lezen en wegwezen.
De Cock en een recept voor moord is een van de aardiger boekjes uit de reeks. Het is wat verhalender dan normaal. Er wordt wat meer rust en ruimte genomen om mensen en gebeurtenissen tot hun recht te laten komen. Baantjer heeft er ditmaal vanaf gezien om een overdaad aan mensen naar het bureau te laten komen om De Cock op een dwaalspoor te brengen. Het gelimiteerde aantal personages komt het verhaal bijzonder ten goede. Bovendien heeft Baantjer zijn vaste situaties (bezoek aan café van Smalle Lowietje en De Cock weggestuurd uit kamer van de commissaris) in andere woorden beschreven. Daarmee zijn de clichés in een nieuw jasje gevat en dat werkt goed.
De maatschappijkritiek (iedereen kan op internet zomaar de meest schadelijke dingen over een ander schrijven plus het feit dat vrouwen vaak onterecht aangifte doen van seksuele intimidatie met ernstige gevolgen voor de aangeklaagde) is niet wereldschokkend, maar luchtig verpakt in het sfeervolle verhaal. Al met al een aanwinst voor de reeks. Een prettig leesbare politieroman en ongetwijfeld de nieuwe lentehit 2007.
De Cock en Vledder worden door de manager van modehuis Gerbrandsen verzocht om een einde te maken aan de schadelijke smaadberichten die concurrent Verbruggen op internet zet.
Als De Cock en Vledder directeur Verbruggen willen spreken, vinden zij hem vermoord in zijn statige pand in Amsterdam. Op zijn revers is een receptenbriefje gespeld met een hardvochtige verwensing. De beeldschone werkneemster Mathilde schrikt niet van het lijk. Zij slaat de dode Verbruggen zelfs vol op zijn gezicht. Onderzoek wijst uit dat de directeur niet geliefd was bij zijn personeel. Niet veel later wordt een mededirecteur dood aangetroffen. Eveneens gewurgd. Ook hij heeft een recept op zijn revers gespeld. Is Mathilde, die met meerdere directeuren het bed deelde, de dader? Of is het Gerbrandsen die zijn concurrent meerdere malen bedreigde. Of is het…. ? De Cock mag het antwoord geven.
Uiteraard wijkt Appie Baantjer ook in dit deel van zijn De Cock-reeks niet al te veel af van het vaste stramien. Er vallen doden, er komen een aantal personen in aanmerking om de moord gepleegd te hebben, De Cock ondervraagt enkele verdachten, er valt nog een dode en dan is het tijd voor De Cock om een valstrik te spannen en de dader te ontmaskeren. Het is een ijzeren formule gebleken die miljoenen mensen enkele zorgeloze uurtjes leesplezier bezorgt. De kwaliteit van de boekjes, die zeer afwisselend is, doet volstrekt niet terzake.
Het is lezen en wegwezen.
De Cock en een recept voor moord is een van de aardiger boekjes uit de reeks. Het is wat verhalender dan normaal. Er wordt wat meer rust en ruimte genomen om mensen en gebeurtenissen tot hun recht te laten komen. Baantjer heeft er ditmaal vanaf gezien om een overdaad aan mensen naar het bureau te laten komen om De Cock op een dwaalspoor te brengen. Het gelimiteerde aantal personages komt het verhaal bijzonder ten goede. Bovendien heeft Baantjer zijn vaste situaties (bezoek aan café van Smalle Lowietje en De Cock weggestuurd uit kamer van de commissaris) in andere woorden beschreven. Daarmee zijn de clichés in een nieuw jasje gevat en dat werkt goed.
De maatschappijkritiek (iedereen kan op internet zomaar de meest schadelijke dingen over een ander schrijven plus het feit dat vrouwen vaak onterecht aangifte doen van seksuele intimidatie met ernstige gevolgen voor de aangeklaagde) is niet wereldschokkend, maar luchtig verpakt in het sfeervolle verhaal. Al met al een aanwinst voor de reeks. Een prettig leesbare politieroman en ongetwijfeld de nieuwe lentehit 2007.
1
Reageer op deze recensie
