Pas de haine, pas d'oublie

"Wanneer de overlevenden van Oradour zullen zijn overleden, wanneer hun kinderen zo oud zijn dat ze er alleen nog maar een jeugdherinnering in zien, een triest souvenir, een denkbeeldig geworden tijdstip waarvan het niet meer uitmaakt of er in de materiële ruimte nog een spoor van rest, wat blijft er dan nog over?" - Alain Lercher (Les fantômes d'Oradour)

Op 10 juni 1944 werden 642 inwoners (mannen, vrouwen en kinderen) van Oradour-sur-Glane vermoord door SS'ers, een verschrikkelijke gebeurtenis, zeker als je weet dat het doelwit van deze vergeldingsactie Oradour-sur-Vayres was. Zes inwoners die op dat moment ook in het dorp waren overleefden deze moordpartij. Van de zes overlevenden is er vandaag nog maar één in leven, Robert Hébras. Het is dus belangrijk dat er over deze gebeurtenis verteld blijft worden zodat het niet vergeten geraakt.

Na Ule (2014) en Marie (2017) zorgt Marc de Bel dat ook dit verhaald bekend geraakt bij een nieuwe generatie. Het hele boek speelt zich af op 1 dag, namelijk 10 juni '44 met enkel de laatste twee hoofdstukken op 11 juni om de gevolgen te tonen. Door de verschillende vertelperspectieven volgen we wat er gebeurt nadat de mannen gescheiden worden van de vrouwen en kinderen en zien we ook hoe zes mensen kunnen ontsnappen aan de slachtpartij. De schrijfstijl is zoals bij de meeste Marc de Bel boeken zeer vlot en, ondanks de inhoud, is het een snel boek om te lezen.