Geef niet op in het leven.

Roman Helinski heeft naast zijn colums nu ook een boek geschreven. “Bloemkool uit Tsjernobyl” is zijn debuut en gaat over de personage Roman. Het hoofdpersonage wordt weergegeven vanuit de positie van zijn zoon Victor. Victor is dus de verteller van het verhaal van Roman maar geen hoofdpersoon op zich. Victor probeert te graven in zijn geheugen en tracht de zaken chronologisch te vertellen. Maar omdat hij niet altijd weet wanneer wat heeft afgespeeld zitten er soms hiaten in. Ook wijkt hij soms uit naar een verder verleden of naar een minder ver verleden door de associaties die hij maakt. Het verhaal is dus opgebouwd uit losse fragmenten die vlot uit het leven gegrepen zijn. Je voelt dat het verhaal ergens naar toe wil gaan, er zit een zeker ondertoon in. Een zekere onderhuidse spanning. Maar als lezer weet je niet waar het naartoe gaat. Het is echter meer dan genoeg om verder te lezen. Enkel het karakter van de vader Roman wordt diep uitgewerkt. Victor en zijn moeder worden niet echt uitgewerkt.
“Bloemkool uit Tsjernobyl” is heel ontspannen om te lezen. Niet te moeilijke woorden, wel soms eens een ongewone zinsconstructie. Maar gemoedelijk om te lezen. Ook zitten er heel wat emoties in het boek. Roman Helinski weet er heel de tijd een vlotte doorstroom in te houden. Door de vele omwegen via associates doet hij me een beetje denken aan John Irving.
Het belangrijkste thema is de vader-zoonrelatie. Hoe een zoon van generatie op generatie naar zijn vader kijkt. In het verhaal tref je een grote loyaliteit van de zoon naar de vader toe die ondanks alles blijft bestaan. Bijkomende thema's zijn migratie, alcoholisme en niet opgeven in het leven.
Wat mij het meest heeft geraakt is dat het niet erg is om van iemand te houden, ook al is die persoon in anderen hun ogen een mislukkeling. De waarheid doet er ook niet altijd toe. Wel het respect dat je voor iemand hebt.
Het is boek is zeker de moeite geweest om te lezen, ik maak er dan ook graag reclame voor in mijn omgeving.