Leven kost geld

Sinds enkele jaren beproeft de bekende Zweedse acteur Sven Bert Jonas Karlsson ook zijn geluk als schrijver. De rekening is één van de drie kortverhalen die in de wandelgangen de ‘trilogie van het absurde’ worden genoemd en verscheen als een apart boek in het Nederlands taalgebied.

Het anonieme hoofdpersonage in dit ongewone boek leidt een rustig en eenvoudig leventje. Hij heeft niet veel vrienden, werkt parttime in een videowinkel en bewoont een eenvoudige flat. Hij eet regelmatig pizza en is gelukkig met een simpel ijsje.  Hij kijkt graag films, luistert naar wat muziek en is voor de rest tevreden met het weinige dat hij heeft. Op een dag krijgt hij onverwacht een extreem hoge rekening.  Hij houdt zich voor dat het om een vergissing gaat en besluit de factuur aan de kant te schuiven. Alhoewel hij geregeld aan het bestaan van de bon denkt, kabbelt zijn leven rustig verder. Helaas blijkt na enkele weken dat het geen vergissing was. In tegendeel: hij moet nu ook een extra boete betalen. Wanneer hij na absurd lang aanschuiven in de telefonische wachtrij toch geholpen wordt, komt hij te weten dat de rekening afkomstig is van het bedrijf WRD, World Resources Distribution. Blijkbaar heeft iedereen zo'n factuur gekregen.  Naar verluid loopt de rekening hoger op naarmate mensen meer positieve belevingen ervaren in het leven.  Maar hoe kan het dan dat net hij nu zo een hoge rekening krijgt? En dat de mensen in zijn omgeving een veel lagere factuur ontvingen? Hij doet nooit speciale dingen, hij is gelukkig met het weinige dat hij heeft en geniet van de kleine dingen. Het meest prangende van heel de zaak is dat hij helemaal geen geld heeft om de rekening te betalen. Een mens zou er ongelukkig van worden.

Er volgt een filosofische uiteenzetting over hoe je een prijskaartje aan geluk kunt hangen. Wat is geluk? Hoe bereken je zoiets? En hoe komt men aan al die informatie? Is geluk voor iedereen hetzelfde? Waar gaat al dat geld naartoe?

De rekening is af en toe grappig en het valt op door zijn eenvoud. Het is een absurd en origineel kortverhaal met hier en daar wat satire. Het is tegelijk zwaar en luchtig. Door de hopeloosheid en de voorspelbaarheid van het sprookje verlies je soms wel de drijfveer om door te lezen. Het is een boek dat de draak steekt met de enorme bureaucratie waarin we leven. Soms echter iets te uitgebreid waardoor het kan gaan vervelen. Het verhaal doet je wel nadenken over wat we allemaal zomaar hebben in het leven, vaak zonder dat we het zelfs maar opmerken. En dat we bovendien niet veel nodig hebben om gelukkig te zijn. Kortom een leuk en leerrijk verhaal, ideaal om te lezen en te bespreken in een leesclub, onder vrienden of in de klas.