Historisch familie-epos over onvoorwaardelijke liefde

Sinds Leila Meacham (1938) met pensioen is heeft ze zich een nieuwe hobby aangemeten. En ze laat er geen gras over groeien: Het zwarte goud is al de vierde lijvige familieroman van haar hand in slechts enkele jaren tijd. Net als bij de vorige romans gaat de schrijfster ook dit keer terug in de tijd.

Het verhaal start met een pakkende proloog. Een trotse en eigenzinnige vrouw beveelt haar man de helft van haar pasgeboren tweeling weg te geven voor adoptie. Wat bezielt de vrouw en waarom doet haar man slaafs wat ze zegt? Met slechts één bladzijde weet Meacham je aandacht onmiddellijk te vatten om die niet meer los te laten.

Twintig jaar later start het verhaal dan echt. Het is 1900 en de treinen rijden nog niet zolang door Texas. Men heeft net de eerste boringen naar olie gedaan. We volgen afwisselend de besognes van boerenzoon Nathan Holleway en van palentologe Samantha Gordon, tevens erfgename van een van de grootste vee baronnen. Leila Meacham neemt de tijd om diep in de personages te graven en brengt een hele waaier aan emoties en levensechte karakters tevoorschijn. Romantiek, drama, jaloezie, haat, nijd, hoogmoed en verraad, vergeving en intense liefde, Nathan en Samantha krijgen het allemaal over zich heen. Het familiedrama wordt heel mooi verweven met de historische zoektocht naar olie (het 'zwarte goud') en een manier om dit ecologisch aan te pakken. Daarnaast word je ondergedompeld in de problemen van de veeboeren door de extreme weersomstandigheden op de Texaanse grasvelden. En bovendien krijgen we nog een vleugje prehistorie door de vondst van belangrijke fossielen.

Het verhaal zit heel goed in elkaar. De schrijfstijl nodigt uit om snel door te lezen. Mechteld Jansen zorgde met haar vertaling voor een heel gemakkelijk te lezen tekst, al verdween er wel heel af en toe een woordje of staat er een enkele keer een verkeerd persoonlijk voornaamwoord. Het verhaal bevat heel wat onverwachte plotwendingen waardoor je steeds geanimeerd blijft verder lezen. Al met al is het geheel misschien een tikkeltje te braaf en de afloop een beetje te voorspelbaar. Er had best nog wel een extra dimensie in gemogen. Maar Meacham is zeker een schrijfster om te volgen. Ook haar andere romans zijn reeds naar het Nederlands vertaald en met veel lovende kritieken onthaald.

Het zwarte goud is een mooi historisch familie-epos dat draait rond onvoorwaardelijke liefde. Het verhaal, een bovenste beste pareltje van een drama-feelgood-roman, zorgt voor heel veel uren ontspannen leesplezier.