Adembenemend en ontroerend mooi

Ik ben eigenlijk nog steeds sprakeloos en omver geblazen door dit boek. Ik weet niet waar ik moet beginnen om dit boek op te hemelen...

Florence Knapp vertelt het verhaal van Cora en haar 2 kinderen. De roman begint bij de geboorte en de keuze van de naam van Cora haar zoon. Vervolgens ontwikkelt Knapp 3 verschillende verhalen, afhankelijk van de keuze van de naam voor haar zoon. Ze neemt ook handige sprongen in de rijd om het verhaal vaart te laten houden, maar door de gelijkmatige sprongen krijg je een soort natuurlijk cadans in de voortgang van de verhaallijnen. Deze manier van vertellen is uniek, origineel en geweldig om te lezen. Waar Knapp ingenieus in slaagt, is om je helemaal mee te nemen in elk verhaal. In elk verhaal krijgen alle personages hun plaats en diepgang. Ze bouwt de spanning op en elke verhaal kent op zijn eigen manier een verrassende twist. Bovendien legt ze telkens op een subtiele manier een link naar de andere verhalen door er kleine details van de andere verhalen doorheen te weven. Alsof het zomaar zou kunnen dat je eigen verhaal of leven ook helemaal anders zou kunnen lopen als je andere keuzes hebt gemaakt.

Knapp bouwt haar verhaal rond een gevoelig, moeilijk, maar zo belangrijk thema, namelijk partnermishandeling en de gevolgen voor iedereen in het gezin. Ze vertelt op een eerlijke, authentieke manier, zonder sensatie, de moeilijkheden, de risico's, de twijfels en ook onverbloemd de gevolgen. Maar ze slaagt er ook in om hoop en een positieve toekomst te schetsen. In elk verhaal komt uiteindelijk een positieve toon naar boven, ondanks alle moeilijkheden. Ze doet dit zonder dat het geforceerd voelt of klinkt als een feel good roman waar het wel goed moet eindigen. Want ondanks de afloop, houdt iedereen er zeer diepe littekens aan over.
Florence Knapp slaagt erin je zowel op het puntje van je stoel te zetten in spanning, je boos te laten worden en vaak ook tranen in je ogen te laten krijgen van verdriet én ontroering. En tegelijk moest ik ook vaak glimlachen. Alle emoties dicht naast elkaar zoals in het echte leven, zoals in elk leven.

Tot slot kan ik alleen maar lyrisch zijn over Florence Knapp haar stijl, haar taal. Haar woorden en zinnen vloeien over de bladzijden. Je blijft lezen, lezen en nog lezen. Geen geforceerde beeldspraak; soms zaken onuitgesproken, maar duidelijk genoeg wat ze bedoelt; vlotte, vloeiende zinnen; juiste opbouw naar spanning of net weer neerleggen van een verhaallijn.

Ik kan alleen maar iedereen aanbevelen dit boek te lezen. Zowel voor het onderwerp, als de opbouw en structuur van de roman, als omwille van de stijl van Florence Knapp. Een nieuwe parel op mijn favorietenlijst en in mijn boekenkast.