Wonderlijke zwerftochten

Twee zoektochten zijn in dit boek verweven, de voortdurende vlucht naar veiligheid van Vigdis / Hamoutal / Sarah en de zoektocht naar haar geschiedenis van Stefan Hertmans. Beide tochten zijn fascinerend en ontroerend.
Wat drijft een patriciërsdochter in het Rouen van de elfde eeuw om op pad te gaan met haar Joodse geliefde, hoe raakt zij steeds weer zó vervuld van liefde voor de ander, man, kinderen, dat ze voort blijft gaan, haar eigen veiligheid steeds weer opgevend en voortdurend zoekend? Wat drijft een Vlaamse schrijver om zich zó in haar lot te verdiepen dat hij haar letterlijk achterna reist?
Emoties, verwondering over de moed en de kracht van deze vrouw; én over de volharding van de schrijver. Een krachtig verhaal, dat ik niet gauw zal vergeten.

Ik had het waarschijnlijk nóg pakkender gevonden als er niet zoveel herhaling van scènes en beelden zou zijn. Reizen in die tijd was vast en zeker gevaarlijk en uitputtend, ook als je geld en bescherming had. Maar als de omschrijving van die uitputting te vaak op dezelfde manier gebeurt, komt de ervaring op den duur minder aan bij de lezer.

Wel fijn vind ik het hoe de context door de schrijver vanuit het heden wordt toegelicht . Gaandeweg heb ik weer wat meer opgestoken over de tijd van de eerste kruistochten. Een scherpere kijk op de relaties tussen religies zoals die nu nog spelen, en wat oude 'geschiedenisveren' afgeschud. Ze hebben wat teweeg gebracht, die oproepen van pausen en vorsten tot de 'bevrijding' van Jeruzalem....
Ik heb het boek met graagte gelezen.