Nick Conover is de gebeten hond in het stadje waar hij woont. Hij heeft als president-directeur van Stratton veel mensen moeten ontslaan en ondervindt daardoor veel vijandigheid. Hij heeft het al moeilijk omdat zijn vrouw een jaar geleden door een ongeluk om het leven is gekomen. Hij heeft een dochter en een zoon, en met de zoon zijn er steeds meer strubbelingen omdat Nick niet meer met hem kan praten. Nick heeft een stalker die graffiti op zijn muren spuit en die nog meer voor Nick in petto heeft.
Daarnaast gebeuren er steeds vreemdere dingen bij Stratton en merkt hij dat hij in een hoek komt te staan waar de klappen vallen.

Door mijn ervaringen met zijn vorige boek: Paranoia, verwachtte ik weer dat ik in een intercity gepoot werd en met een sneltreinvaart door het verhaal getrokken zou worden. Maar dat gebeurde niet tijdens het lezen van Bedrijfsongeval. Het is een prettig leesbaar boek met een goed verhaal, waarin de karakters wel beter beschreven werden dan in het vorige boek, maar het heeft niets van de pageturner, die ik eigenlijk verwachtte.
Naast het verhaal rond Nick als familieman wordt ook het verhaal verteld van Nick als president-directeur. Achter zijn rug om raakt hij bijna het bedrijf kwijt, totdat hij tot inzicht komt dat hij niet lijdzaam af moet wachten, maar actie moet ondernemen om het bedrijf te redden.
Het beste deel van het boek is het einde. Een einde wat voor mij toch onverwacht was. Ik heb het boek met plezier gelezen.