Waarom zou ik mijn leven willen veranderen?

In haar memoires vertelt Mantel welke gebeurtenissen haar als schrijver hebben gevormd. Dat ze door een reeks medische fouten en misverstanden kinderloos is gebleven, over haar huwelijk (tweemaal met dezelfde man) en haar jeugd. En schrijven kan zij! In prachtige volzinnen schetst zij ons gebeurtenissen uit haar leven en de huizen waarin zij woonde. Haar scherpe geest en feminisme zijn voelbaar op elke pagina van het boek. Een prachtig boek en voor mij een kennismaking met deze schrijfster die naar meer smaakt.

Hilary was een sterke en eigenzinnige kleuter.
‘Ik ben mollig en zielsgelukkig. Als ze me vragen of ik mijn ledikant wil verruilen voor een echt bedje, is het antwoord ‘nee’. Ik heb het elke dag druk: wachtlopen, dolende ridder zijn, kamelen mennen. Waarom zou ik mijn leven willen veranderen?’

Aan het geluk van haar jongste jeugd komt een einde op de katholieke school.
‘Ik zal niet zeggen dat ik niets heb geleerd op het St. Charles Borromeo. Zo leerde ik mijn plas op te houden, wat gunstig is voor vrouwen, handig voor later. Het tweede dat ik leerde, is dat ik bijna alles verkeerd had.’

De nieuwe vriend van haar moeder, Jack Mantel, trekt bij hen in, hetgeen als schande wordt gezien door de buurt en zorgt voor verwijdering met de familie. Bij een verhuizing naar Cheshire op haar 11e verhuist haar vader niet mee. Zij heeft hem nooit meer gezien.
Hilary lijdt aan endometriose, wat haar veel pijn heeft gegeven en haar haar vruchtbaarheid heeft afgenomen. In het laatste deel van het boek beschrijft Hilary hoe ze haar ziekte verwerkt heeft. Met de verkoop van vakantiehuis Owl Cottage, en het weggeven van overtollige spullen neemt ze afscheid van haar ongeboren kinderen en hun aanwezigheid in haar leven.