“Probeer niet eeuwig in leven te blijven, u zult er niet in slagen.” (Bernard Shaw)

In Het uur van het violet gaat Katie Roiphe na hoe de laatste levensdagen waren van 6 beroemde schrijvers en kunstenaars.

Het zijn zes schitterende portretjes die af en toe zeer ontroeren. Inspirerend over de dood en vooral over hoe te leven. En die elk ook iets brengen om nog verder over na te denken.
Over schrijfster en filosofe Susan Sontag en haar idee onsterfelijk te zijn. Zij kreeg drie keer kanker.
Over Sigmund Freud en zijn ideeën over heroïsche luciditeit; ‘om het zeer helder onder ogen te zien. Om rationeel te zijn. Om je volledig en met alle zintuigen open te stellen voor de feiten. Hetgeen zo vlak voor het stervensuur uiteraard nog moeilijker en zeldzamer is dan op andere momenten in het leven.’ Freud kon het dwangmatige roken niet laten.
Over de destructieve en alcoholische dichter Dylan Thomas (‘Do Not Go Gentle into That Good Night’), die slechts 39 jaar oud werd.
Over immigantenzoon Maurice Sendak (Max en de Maximonsters) die geobsedeerd was door de dood.
Over schrijver John Updike met zijn aangeboren drang om anderen te vermaken, zelfs in een ziekenhuiskamer, en die in het ziekenhuis nog een gedicht schreef.
En tenslotte over schrijver James Salter, die ten tijde van het interview nog leefde en in welk hoofdstuk ook de vijf voorgaande schrijvers en kunstenaars nog een keer voorbij trekken.