Yellow Brick Road

Wat een debuut, Scot Stambach heeft het geflikt! Mozir Ziekenhuis voor Ernstig Zieke Kinderen is de plaats van delict, Ivan Isaenko de dader, het slachtoffer en alibi in een. Het verhaal verteld ons niet alleen de erbarmelijke omstandigheden in het ziekenhuis, de achterhaalde techniek van de Sovjet medici, het zieke systeem van macht, misbruik en corruptie, maar ook het verdriet, de kracht, de inventiviteit en het doorzettingsvermogen van de bewoners van het ziekenhuis. Ondanks het uitzichtloze bestaan, de lichamelijke beperkingen en de ontberingen die Ivan moet doorstaan, beschrijft 'hij' in dit relaas het laatste stuk van zijn leven in Mozir. Door binnenkomst van Polina krijgt het verhaal een mooie wending, die zowel erg grappig is als ook uiterst droevig. Dit was een ware pageturner, ik heb het boek in no time verslonden en bleef leeg achter. Lang geleden dat ik zo'n goed boek gelezen heb, het grijpt je aan, neemt je mee, laat je huilen en lachen, geeft je een ongelofelijk mooi inzicht in de basics of live. Ivan verstaat het vak een hoop medische abracadabra in Jip en Janneke taal te verwoorden. Van eenvoudige iedereen bekende ziektes zoals kanker tot de syndromen waar weinige mensen het bestaan van weten. De zeer humane, maar toch ook snoeiharde manier waarop Ivan dit bespreekt is zeer aangrijpend. Het brengt een hoop fnuikende zaken terug naar hoe simpel het is. Het directe benoemen van Ivan zal velen uitlokken dit te veroordelen, maar het respect en de zorg die hij tentoonspreid, laat zien dat Ivan meer menselijkheid bezit dan wat er lichamelijk van hem over is. De manier hoe hij alle personages in het verhaal laat leven is knap. Je kan ze voor de geest halen, van sommige ga je houden, of van walgen. De stemming van Ivan bepaald snel je gevoel en je ‘mening’ in dit verhaal. Erg knap geschreven en heerlijk om te lezen.
Wat mij betreft; MENSEN,LEZEN DIT BOEK!!!!!! kan wat mij betreft in het rijtje van de grote klassiekers!