Very short stories, het restaurant

Christoph Ribbat beschrijft de historie van de gastronomie aan de hand van gebeurtenissen met in de hoofdrol sociologen, psychlogen , schrijvers, kelners en chefs, en reist door de tijd van Duitsland (en DDR) tot Tokio, Chicago en Parijs. Een docu-roman, waarin het ‘restaurant’ van verleden tot heden, achter naar voren wordt belicht. Het verhaal wordt verteld in kleine anekdotes, soms kleine terugkomende verhalen. Vlot geschreven met een gevoel voor stijl en tijd. Het is opgebouwd in een 4 gangen diner. Dit Diner loopt door de tijd als een spiegel van de maatschappij. Het belicht verschillende generaties, problemen, regio’s en personen. Er is veel in het restaurant te herkennen wat er in de buitenwereld zich afspeelt. Dit is wel de rode draad van het boek. Veel informatie, weetjes en opmerkelijke gebeurtenissen, al dan niet geromantiseerd. Het boek legt ook goed de hiërarchie in het restaurant bloot, de hygiëne, de gebruiken en natuurlijk het ontstaan en verdwijnen van verschillende stijlen en keukens. Ondanks dat het boek heerlijk leest en vlot geschreven is, wil het niet beklijven. Het blijft een soort patchwork van krantenstukjes, voetnootjes (Grünberg) of korte anekdotes. Er is een duidelijke rode draad (de weerspiegeling van de maatschappij in het restaurant), maar het is meer informatief, dan dat het een samenhangende roman is. Ik zou het genre docu-roman dan ook niet op dit boek plakken. Een roman is het wat mij betreft niet. Voor de liefhebber is er in het boek een lange lijst aan literatuurverwijzingen, voor de liefhebbers genoeg om je hart aan op te halen. Misschien dat hier wat te vinden is wat langer blijft hangen.