Kunst is de macht

Deze roman gaat over kunst, de kunst van een excentrieke, egocentrische, aanmatigend en ontrouwe man. Het gaat over de kunstenaar die beroemd is en toch de critici en galerijen schuwt, zijn werk vernietigt als het niet is hoe hij het wil. Voor wie is de kunst gecreëerd - voor de kunstenaar, voor degenen die ernaar kijken, voor de rijke verzamelaar die het wegbergt of wordt het in een museum voor de massa geplaatst? Wat is het waard? Het gaat over het persoonlijke leven van de man terwijl hij van vrouw tot vrouw verhuist en niet alleen de vrouwen verlaat, maar ook de kinderen langs de weg, minstens vijf vrouwen en elf kinderen.

Het verhaal is geschreven uit het perspectief van zoon Pinch (Charles) Bavinsky. Hij neemt ons mee van Rome naar New York naar Londen, van Toronto naar Pennsylvania naar Frankrijk en weer terug naar enkele van deze plaatsen. We volgen Pinch vanaf de leeftijd van vijf in 1955 tot en met 2011, met de roman eindigend in 2018. Beer staat natuurlijk voor de deur in Pinch's leven, terwijl Pinch voortdurend goedkeuring vraagt aan zijn ongeïnteresseerde vader. Ik zag dit op veel manieren als een portret in eenzaamheid. Pinch als een kind had nooit vrienden en het is pas op de universiteit dat hij een beste vriend vindt in Marsden. Pinch lijkt nooit zeker van wie hij werkelijk is of wat hij zou moeten doen. Hij is misschien onuitwisbaar verbonden met kunst door geboorte, of omdat hij hier moet zijn om dicht bij zijn vader te zijn of is hij echt een kunstenaar zelf? We ervaren zijn mislukte relaties als hij op zoek gaat naar de nabijheid die hem is ontgaan, ambities die nooit tot wasdom lijken te komen. Pinch ontdekt uiteindelijk wie hij is.